Francisco Pizarro, Spaanse oprichter van Lima

Volgens eerdere Spaanse artikelen werd het gebied Lima ooit Itchyma genoemd, na de oorspronkelijke bewoners. Echter, al voor de Inca-bezetting van het gebied in de 15e eeuw was een beroemd orakel in de Rímac-vallei door bezoekers bekend geworden als Limaq (Limaq, uitgesproken [ˈ li.mɑ q], dat wil zeggen "spreker" of "spreker" in de kustQuechua, die vóór de Spaanse aankomst de belangrijkste taal van het gebied was). Dit orakel werd uiteindelijk door de Spanjaarden verwoest en vervangen door een kerk, maar de naam bleef bestaan: in de chronicles staat "Límac", waarbij "Ychma" wordt vervangen als de gangbare naam voor het gebied.

Moderne wetenschappers speculeren dat het woord "Lima" voortkomt uit de Spaanse uitspraak van de oorspronkelijke naam Limaq. Taalkundig bewijs lijkt deze theorie te ondersteunen, aangezien gesproken Spaans consequent tegenstanders van stoppen met consumeren in hun woordelijke positie afwijst. Spaanstaligen die geen Peruaans spreken, kunnen de naam van de stad abusievelijk definiëren als de directe Spaanse vertaling van "kalk", de citrusvruchten.

De stad werd in 1535 opgericht onder de naam Stad Kings (Spaans: Ciudad de los Reyes), omdat de stichting op 6 januari, de datum van het feest van de Epiphany, werd goedgekeurd. Deze naam werd al snel in onbruik geraakt en Lima werd de naam van de stad. Op de oudste Spaanse kaarten van Peru kunnen zowel Lima als Ciudad de los Reyes samen worden bekeken.

Stichting Lima van Francisco Pizarro (1535)

De rivier die Lima voedt heet Rímac en veel mensen gaan er ten onrechte vanuit dat dit komt omdat de oorspronkelijke Inca-naam "Talking River" is (de Inca's spraken over een grote variëteit van Quechua waarin het woord "talker" werd uitgesproken [ˈ rimɑ q]). De oorspronkelijke inwoners van de vallei waren echter geen Incas. Deze naam is een innovatie die voortkomt uit de inspanningen van de Cuzco om de actualiteit in koloniale tijden te standaardiseren, zodat deze in overeenstemming is met de fonologie van Cuzco Quechua.

Later, toen de oorspronkelijke bewoners uitstierven en de plaatselijke Quechua uitgestorven werd, heerste de uitspraak van Cuzco. Tegenwoordig zien de Spaanstalige inwoners het verband tussen de naam van hun stad en de naam van de rivier die erdoorheen loopt niet. Zij gaan er vaak van uit dat de vallei naar de rivier wordt genoemd; Spaanse documenten uit de koloniale periode tonen echter het tegenovergestelde aan.

De stad van de Koningen van Lima afgebeeld in de Nueva corónica y buen gobierno van Guamán Poma de Ayala ca. 1615.

Markering

De vlag van Lima is historisch gezien de "Banner of Peru's Kings' City" genoemd. Het is gemaakt van een goudkleurig zijdecanvas dat in het midden is geborduurd.

Anthem

Het volkslied van Lima werd op 18 januari 2008 voor het eerst gehoord in een formele ontmoeting met belangrijke politici, waaronder de Peruviaanse president Alan García, en andere autoriteiten. De hymne werd gemaakt door Luis Enrique Tord (teksten), Euding Maeshiro (muziek) en platenproducent Ricardo Núñez (artiest).

Pachacamac was een belangrijk religieus centrum voor de komst van Spaanse veroveraars.

In het pre-Columbiaanse tijdperk werd Lima nu bewoond door inheemse groepen in het kader van het Ychsma-beleid, dat in de 15e eeuw in het Inca-rijk werd opgenomen. In 1532 versloeg een groep Spaanse overwinnaars onder leiding van Francisco Pizarro de heerser van Inca Atahualpa en nam hij zijn imperium over.

Aangezien de Spaanse Kroon Pizarro-gouverneur van de door hem overwonnen grond had benoemd, koos hij de Rímac-vallei voor de invordering van zijn kapitaal op 18 januari 1535, als Ciudad de los Reyes (Stad van Koningen). In augustus 1536 belegden de troepen van de opstandelingen van Inca onder leiding van Manco Inca Yupanqui de stad, maar werden zij verslagen door de Spanjaarden en hun inheemse bondgenoten.

Lima heeft een prestige gekregen nadat het was aangewezen als hoofdstad van de Viceroyaliteit van Peru en als locatie van een Real Audiencia in 1543. In de volgende eeuw is het land gegroeid als het centrum van een uitgebreid handelsnetwerk dat de slachtoffers integreerde met de rest van Amerika, Europa en het Verre Oosten. De stad was echter niet vrij van gevaren; de aanwezigheid van piraten en particulieren in de Stille Oceaan heeft geleid tot de bouw van de zalen van Lima tussen 1684 en 1687. De aardbeving van 1687 in Peru heeft de meeste stadsgebouwen verwoest; de aardbeving markeerde een keerpunt in de geschiedenis van de stad, aangezien deze samenviel met een recessie in de handel en een toenemende economische concurrentie met steden als Buenos Aires.

Balconieën waren een belangrijk architectonisch kenmerk tijdens de koloniale periode.

In 1746 werd Lima door een andere zware aardbeving zwaar getroffen en Callao verwoest. De verwoesting van Callao was een enorme heropleving onder de Viceroy José Antonio Manso de Velasco. In de laatste helft van de 18e eeuw vormden de ideeën van de Verlichting over volksgezondheid en sociale controle ontwikkeling. In deze periode werd Lima benadeeld door de Bourbon-hervormingen, omdat het zijn monopolie op de buitenlandse handel en zijn controle over de mijnbouwregio van de deelstaat Upper Peru verloor. De economische neergang van de stad liet haar elite afhangen van een koninklijke en kerkelijke benoeming, en dus aarzelend om onafhankelijkheid te bepleiten.

Een gecombineerde expeditie van Argentijnse en Chileense patriotten onder generaal José de San Martín landde ten zuiden van Lima in 1820, maar viel de stad niet aan. Met het oog op een zeeblokkade en de actie van guerrillastrijders op het land heeft Viceroy José de la Serna e Hinojosa in juli 1821 zijn hoofdstad geëvacueerd om het Royalistische leger te redden. De gemeenteraad heeft San Martín uitgenodigd om zich in Lima te vestigen en heeft op zijn verzoek een onafhankelijkheidsverklaring ondertekend. De oorlog was echter nog niet voorbij; in de komende twee jaar is de stad verschillende keren van de hand gewisseld .

Cathedraal Lima in 1846

Na de onafhankelijkheid werd Lima de hoofdstad van Peru, maar economische stagnatie en politieke onrust hebben de stedelijke ontwikkeling tot stilstand gebracht. Deze situatie eindigde in de jaren vijftig, toen de toegenomen publieke en particuliere inkomsten uit de guanoexport tot een snelle ontwikkeling van de stad leidden. De door de export geleide expansie heeft ook de kloof tussen arm en rijk vergroot, wat sociale onrust stimuleert. Tijdens de Pacifische oorlog van 1879-1883 hebben de Chileense troepen Lima bezet, waarbij openbare musea, bibliotheken en onderwijsinstellingen werden geplunderd. Tegelijkertijd vielen boze moslims rijke burgers en de Aziatische bevolking aan. hun eigendommen en bedrijven te ontzeggen. De stad werd van de jaren '90 tot de jaren '20 vernieuwd en uitgebreid. In deze periode werd het stadsplan gewijzigd door de aanleg van grote plaatsen die de stad trotseerden en deze met de naburige steden verbonden.

Op 24 mei 1940 verwoestte een aardbeving het grootste deel van de stad, die destijds voornamelijk was gebouwd uit de graslaag en de quincha. In de jaren veertig van de vorige eeuw begon Lima een periode van snelle groei die werd gestimuleerd door de migratie uit de Andes-regio, toen plattelandsmensen op zoek waren naar mogelijkheden voor werk en onderwijs. De bevolking, geschat op 600.000 in 1940, bereikte in 1960 1,9 miljoen en in 1980 4,8 miljoen. Aan het begin van deze periode was het stadsgebied beperkt tot een driehoekig gebied dat werd begrensd door het historische centrum van de stad Callao en Chorrillos; in de daaropvolgende decennia hebben de nederzettingen zich in het noorden, voorbij de rivier de Rímac, in het oosten, langs de centrale weg en in het zuiden verspreid. De nieuwe migranten, die zich eerst beperken tot sloppenwijken in het centrum van Lima, leidden deze expansie door grootschalige landinvasies, die zich ontwikkelden tot sloppenwijken, pueblos jóvenes.

Lima, zoals gezien vanuit het internationale ruimtestation

Lima 's nachts vanuit de ruimte

Het stedelijk gebied beslaat ongeveer 800 km² (310 m²). Het ligt vooral op vlak terrein in de Peruaanse kustvlakte, in de valleien van de rivieren Chillón, Rímac en Lurín. De stad slopt zachtjes van de oevers van de Stille Oceaan naar dalen en berghellingen die tot 1.550 m (5.090 ft) boven zeeniveau liggen. Binnen de stad zijn geïsoleerde heuvels die niet verbonden zijn met de omringende bergketens, zoals El Agustino, San Cosme, El Pino, La Milla, Muleria en Pro heuvels. De San Cristobal-heuvel in het Rímac-district, dat direct ten noorden van het centrum ligt, is het lokale uiterste van een Andes-heuvelgebied.

Metropolitan Lima beslaat 2.672,28 km² (1.031,77 m²), waarvan 825,88 km² (318,87 m²) (31%) de stad zelf en 1.846,40 km ² ( 712 , 90 sq mi ) ( 69 % ) buiten de stad . Het stedelijk gebied strekt zich uit van ongeveer 60 km (37 mi) van noord tot zuid en ongeveer 30 km (19 mi) van west tot oost. Het stadscentrum bevindt zich 15 km (9,3 m) aan de kust van de rivier de Rímac, een belangrijke hulpbron voor de stad, aangezien het drinkwater voor de inwoners van de stad vervoert en de waterkrachtcentrales die elektriciteit leveren aan het gebied aanbiedt. Hoewel er geen officiële administratieve definitie voor de stad bestaat, wordt deze doorgaans geacht te bestaan uit de 30 van de 43 districten van de provincie Lima, die overeenkomen met een stedelijk gebied rond de historische wijk Cercado de Lima. De stad is de kern van het metrogebied Lima, een van de tien grootste metrogebieden in Amerika. Lima is de op twee na grootste woestijnstad ter wereld, na Karachi, Pakistan en Caïro, Egypte.

Klimaat

Lima heeft een licht klimaat, ondanks zijn ligging in de tropen en in een woestijn. De nabijheid van Lima tot de wateren van de Stille Oceaan leidt tot een sterke temperatuursmatiging op zee, waardoor het klimaat veel milder wordt dan verwacht voor een tropische woestijn, en dus kan Lima worden aangemerkt als een woestijnklimaat (Köppen: BWh) met subtropische temperatuurbereiken. De temperatuur daalt zelden onder 12 °C (54 °F) of stijgt boven 29 °C (84 °F). Er kunnen twee verschillende seizoenen worden onderscheiden: zomer, december tot april, en winter van juni tot oktober. Mei en november zijn over het algemeen overgangsmaanden, met een dramatischer opwarmde weerovergang in mei.

De zomers, van december tot maart, zijn zonnig, warm en muggy. Dagelijkse temperaturen oscilleren tussen een diepte van 18 °C (64 °F) en 22 °C (72 °F) en hoogten van 24 °C (75 °F) tot 29 °C (84 °F). Kusthonden komen in sommige ochtenden en in sommige middags en 's avonds voor in hoge wolken. De zomerzonsondergang is kleurrijk, door de plaatselijke bevolking aangeduid als "cielo de brujas" (Spaans voor de "hemel van de heksen"), omdat de hemel gewoonlijk om 19 uur tinten oranje, roze en rood wordt.

Weergemiddelden voor de internationale luchthaven Jorge Chávez

In de winter, juni tot oktober, is het weer dramatisch anders. Grijze lucht, wazig gedrag, hogere vochtigheid en koelere temperaturen. Lange trajecten van 10 tot 15 dagen van donkere overweldigende luchten zijn niet ongewoon. Af en toe komt er een aanhoudende ochtenddrizzel voor van juni tot september, die de straten bedekt met een dunne laag water die over het algemeen tegen de vroege namiddag opdroogt. De wintertemperaturen variëren weinig van dag tot nacht. Zij variëren van een ondergrens van 14 °C (57 °F) tot 16 °C (61 °F) en een ondergrens van 16 °C (61 °F) tot 19 °C (66 °F), en bedragen zelden meer dan 20 °C (68 °F), behalve in de oostelijke districten.

Relatieve vochtigheid is altijd erg hoog, vooral in de ochtend. De hoge vochtigheidsgraad zorgt voor een kort moerasmat in de vroege zomer en een doorgaans hardnekkig laag wolkendek tijdens de winter (die zich over het algemeen in mei ontwikkelt en tot eind november of zelfs vroeg in december aanhoudt). Door de overwegend onshore-stroming is het Lima-gebied een van de meest troebele van de gehele Peruaanse kust. Lima heeft slechts 1284 uur zonneschijn per jaar, 28,6 uur in juli en 184 uur in april, wat uitzonderlijk weinig is voor de breedtegraad. Ter vergelijking: Londen heeft gemiddeld 1653 uur zonneschijn per jaar en Moskou 1731 uur zonneschijn per jaar. De winterwolkenkrabber zet de bevolking ertoe aan zonneschijn te zoeken in de valleien van de Andes, die zich in het algemeen boven de 500 meter boven zeeniveau bevinden.

Terwijl de relatieve vochtigheid hoog is, is de regenval zeer laag als gevolg van de sterke luchtstabiliteit. De zeer lage regenval heeft gevolgen voor de watervoorziening in de stad, die afkomstig is van putten en rivieren die uit de Andes stromen. De binnengebieden ontvangen elk jaar een neerslag van 1 tot 6 cm (2,4 cm), die zich voornamelijk in de wintermaanden opstapelt. Kustgebieden ontvangen slechts 1 tot 3 cm (1,2 inch). Zoals eerder vermeld, vindt de neerslag in de winter plaats in de vorm van persistente ochtenddrizzle gebeurtenissen. Deze worden ter plaatse "garúa", "llovizna" of "camanchacas" genoemd. Aan de andere kant komt de zomerregen zelden voor in de vorm van alleenstaande lichte en korte douches. Deze komen meestal voor tijdens middernacht en avonden wanneer de overblijfselen van de Andesstorm uit het oosten komen. Het gebrek aan zware regenval is het gevolg van de hoge luchtstabiliteit die op haar beurt wordt veroorzaakt door de combinatie van koel water uit de semi-permanente kustopstand en de aanwezigheid van koude Humboldt-stroom en warme lucht die in verband wordt gebracht met de anticyclon in het zuidelijke deel van de Stille Oceaan.

Het klimaat van Lima (zoals dat van de meeste kustgebieden van Peru) wordt ernstig verstoord door de gebeurtenissen in El Niño. Kustwater is gewoonlijk gemiddeld ongeveer 17-19 °C (63-66 °F), maar wordt veel warmer (zoals in 1998 toen het water 26 °C (79 °F) bereikte. De luchttemperatuur stijgt dienovereenkomstig.

Mensen uit Lima.

Met een gemeentebevolking van 8.852.000 en 9.752.000 inwoners voor het metropolitane gebied en een bevolkingsdichtheid van 3.008,8 inwoners per vierkante kilometer (7.793/vierkante meter) vanaf 2007. Lima is sinds 2014 de 30ste dichtstbevolkte 'agglomeratie' ter wereld, en na São Paulo de op een na grootste stad in Zuid-Amerika in termen van bevolkingsomvang binnen de stadsgrenzen. De bevolking van het land kent een complexe mix van raciale en etnische groepen. Mestizos van de gemengde Amerikaanse en Europese (meestal Spaanse en Italiaanse) voorouders zijn de grootste etnische groep. De Europese Peruvianen zijn de op één na grootste groep. Velen zijn van Spaanse, Italiaanse of Duitse afkomst; vele anderen zijn van Franse, Britse of Kroatische afkomst. Onder de minderheden in Lima bevinden zich Amerikanen (vooral Aymara en Quechua) en Afro-Peruvianen, wier Afrikaanse voorouders aanvankelijk als slaven naar de regio werden gebracht. Er zijn joden van Europese afkomst en het Midden-Oosten. De Aziatische gemeenschap van Lima bestaat voornamelijk uit Chinese (Cantonese) en Japanse nakomelingen, wier voorouders meestal in de 19e en begin 20e eeuw kwamen. De stad heeft verreweg de grootste Chinese diaspora in Latijns-Amerika.

Kinderen op een basisschool in Santiago de Surco

De eerste nederzetting in wat Lima zou worden, bestond uit 117 woonblokken. In 1562 werd een ander district gebouwd over de rivier de Rímac en in 1610 werd de eerste steenbrug gebouwd. Lima had toen een populatie van ongeveer 26.000 inwoners; de zwarten vertegenwoordigden ongeveer 40 % en de blanken vertegenwoordigden ongeveer 38 % . Tegen 1748 bedroeg de witte populatie in totaal 16.000-18.000. In 1861 was het aantal inwoners meer dan 100.000 en in 1927 verdubbeld.

In het begin van de 20e eeuw kwamen duizenden immigranten naar de stad, onder wie mensen van Europese afkomst. Ze organiseerden sociale clubs en bouwden hun eigen scholen. Voorbeelden zijn de Amerikaans-Peruaanse school, de Alianza Francesa de Lima, de Lycée Franco-Péruvien en het ziekenhuis Maison de Sante; Markham College, de Brits-Peruaanse school in Monterrico, de Italiaanse school Antonio Raymondi, de Zwitserse school Pestalozzi en ook een aantal scholen in Duitsland en Peru.

Chinezen en een kleiner aantal Japanners kwamen naar Lima en vestigden zich in de wijk Barrios Altos in het centrum van Lima. De inwoners van Lima verwijzen naar hun Chinatown als Calle Capon en de alomtegenwoordige Chifa-restaurants van de stad - kleine, sit-down, meestal door China geleide restaurants die de Peruviaanse spin op Chinese keuken serveren - kunnen worden gevonden door de tientallen in deze enclave.

In 2014 meldde het Nationaal Instituut voor Statistiek en Informatie (Instituto Nacional de Estadistica e Informatica) dat de bevolking in de 49 districten van Lima 9.752.000 mensen bedroeg, waaronder de constitutionele provincie Callao. De stad en (metropolitane regio) vertegenwoordigen ongeveer 29% van de nationale bevolking. Van de stadsbevolking is 48,7% man en 51,3% vrouw. De 49 districten in Metropolitan Lima zijn verdeeld in 5 gebieden: Cono Norte (North Lima), Lima Este (East Lima), Constitutionele provincie Callao, Lima Centro (Central Lima) en Lima Sur (South Lima). De grootste gebieden zijn Lima Norte met 2.475.432 mensen en Lima Este met 2.619.814 mensen, waaronder het grootste district San Juan de Lurigancho, waar 1 miljoen mensen wonen.

Lima wordt beschouwd als een "jonge" stad. Volgens INEI was de leeftijdsverdeling in Lima medio 2014: 24,3% tussen 0 en 14, 27,2% tussen 15 en 29, 22,5% tussen 30 en 44, 15,4% tussen 45 en 59 en 10,6% boven 60.

Pueblos jóvenes aan de rand van Lima in 2015. Veel van deze zijn vandaag geconsolideerd.

De migratie van de rest van Peru naar Lima is aanzienlijk. In 2013 meldden 3.480.000 mensen dat ze uit andere regio's kwamen. Dit vertegenwoordigt bijna 36% van de totale populatie van de Metropolitan Lima. De drie regio's die de meeste migranten leveren zijn Junin, Ancash en Ayacucho. Daarentegen emigreerden slechts 390.000 mensen uit Lima naar andere regio's.

De jaarlijkse bevolkingsgroei bedraagt 1,57%. Sommige van de 43 metropolitane districten zijn aanzienlijk populairder dan andere. Zo ontvangen San Juan de Lurigancho, San Martin de Porres, Ate, Comas, Villa El Salvador en Villa Maria del Triunfo meer dan 400.000 mensen, terwijl San Luis, San Isidro, Magdalena del Mar, Lince en Barranco minder dan 60.000 inwoners hebben.

Uit een studie van 2005 onder huishoudens blijkt dat de gezinnen in Lima een sociaal-economische verdeling hebben. Het gebruikte een maandelijks gezinsinkomen van 6.000 zolen (ongeveer USD 1.840) of meer voor sociaaleconomisch niveau A; tussen 2.000 solen (US$612) en 6.000 solen (US$1.840) voor niveau B; van 840 solen (US$257) tot 2.000 solen (US$612) voor niveau C; van 420 solen (US$128) tot 1200 solen (US$368) voor niveau D; en tot 840 solen (US$257) voor niveau E. In Lima was 18% in niveau E; 32,3% in niveau D; 31,7% in niveau C; 14,6% in niveau B; en 3,4% in niveau A. In die zin leeft 82% van de bevolking in huishoudens die minder dan 2000 solen (of US$612) per maand verdienen. Andere belangrijke verschillen tussen sociaal-economische niveaus zijn het niveau van hoger onderwijs, autobezit en thuisgrootte.

In Metropolitan Lima bedroeg het percentage van de bevolking dat in armoede leeft 12,8% in 2013. Het armoedeniveau wordt gemeten door huishoudens die geen toegang hebben tot basisvoedsel en andere huishoudelijke goederen en diensten, zoals kleding, huisvesting, onderwijs, vervoer en gezondheidszorg. Het armoedeniveau is gedaald van 2011 (15,6%) tot 2012 (14,5%). Lima Sur is het gebied in Lima met het hoogste percentage armoede (17,7%), gevolgd door Lima Este (14,5%), Lima Norte (14,1%) en Lima Centro (6,2%). Bovendien leeft 0,2 procent van de bevolking in extreme armoede, wat betekent dat ze geen toegang hebben tot een basisvoedselmandje.

Overzicht van Costa Verde en de Stille Oceaan, district Miraflores.

Het Lima Stock Exchange-gebouw.

Lima is het industriële en financiële centrum van het land en een van de belangrijkste financiële centra van Latijns-Amerika, waar veel nationale bedrijven en hotels wonen. Het is goed voor meer dan tweederde van de industriële productie van Peru en het grootste deel van de tertiaire sector.

Het gebied Metropolitan, met ongeveer 7000 fabrieken, is de belangrijkste locatie van de industrie. De producten omvatten textiel, kleding en voedsel. Chemicaliën, vis, leder en oliederivaten worden vervaardigd en verwerkt. Het financiële district ligt in San Isidro, terwijl een groot deel van de industriële activiteit plaatsvindt in het westen van de stad en zich uitstrekt tot de luchthaven in Callao. Lima heeft de grootste exportindustrie in Zuid-Amerika en is een regionaal centrum voor de vrachtindustrie.

Torre Banco de la Nación, district San Borja.

De industrialisering begon in de jaren dertig en in 1950, door middel van substitutiebeleid voor de invoer, maakte de industrie 14% van het BNP uit. Eind jaren vijftig werd tot 70% van de consumptiegoederen in fabrieken in Lima vervaardigd.

De zeehaven van Callao is een van de belangrijkste havens voor de visserij en de handel in Zuid-Amerika, die in 2007 meer dan 47 hectare (120 hectare) en 20,7 miljoen ton lading vervoerden. De belangrijkste exportgoederen zijn grondstoffen: olie, staal, zilver, zink, katoen, suiker en koffie.

Vanaf 2003 genereerde Lima 53% van het BBP. De meeste buitenlandse bedrijven in Peru vestigden zich in Lima.

In 2007 groeide de Peruaanse economie met 9%, het grootste groeitempo in Zuid-Amerika. De effectenbeurs van Lima is in 2006 met 185,24% gestegen en in 2007 met nog eens 168,3%, waardoor het toen een van de snelst groeiende beurzen ter wereld was. In 2006 was de effectenbeurs van Lima de meest winstgevende ter wereld.

De topconferentie voor economische samenwerking Azië-Stille Oceaan van 2008 en de top van Latijns-Amerika, het Caribisch gebied en de Europese Unie hebben daar plaatsgevonden.

Lima is het hoofdkwartier van banken zoals Banco de Crédito del Perú, Scotiabank Perú, Interbank, Bank of the Nation, Banco Continental, MiBanco, Banco Interamericano de Finanzas, Banco Financiero, Banco de Comercio en CrediScotia. Het is een regionaal hoofdkwartier voor het Standard Chartered. In Lima gevestigde verzekeringsmaatschappijen zijn onder meer Rimac Seguros, Mapfre Peru, Interseguro, Pacifico, Protecta en La Positiva.

Government Palace of Perú

Nationaal

Lima is de hoofdstad van de provincie Peru en Lima. De drie takken van de regering van Peru zijn dus de thuishaven van Peru.

De uitvoerende macht is gevestigd in het regeringspaleis, gevestigd in de burgemeester van Plaza. Alle ministeries bevinden zich in de stad.

De wetgevende macht is gevestigd in het wetgevingspaneel en is gevestigd in het Congres van de Republiek Peru.

Palace of Justice, Lima

De rechtstak is gevestigd in het Paleis van Justitie en is gevestigd in het Hooggerechtshof van Peru. Het paleis van justitie in Lima is de zetel van het Hooggerechtshof van Peru, het hoogste gerechtshof in Peru, dat rechtsmacht heeft over het gehele grondgebied van Peru.

Lima is de zetel van twee van de 28-tweede hoogste of superieure rechtbanken. Het eerste en oudste hoofdgerecht in Lima is het hooggerechtshof, dat deel uitmaakt van het gerechtelijk district en Door de gerechtelijke organisatie Peru ligt de hoogste concentratie van rechtbanken in Lima, ondanks het feit dat haar rechtsgebied slechts over 35 van de 43 districten bevoegd is. Het Hooggerechtshof van Cono Norte is het tweede Hooggerechtshof in Lima en maakt deel uit van het gerechtelijk district Noord-Lima. Dit gerechtelijk district is bevoegd voor de overige acht districten, die allemaal in het noorden van Lima zijn gelegen.

Lokaal

Lima City Hall

De stad komt ongeveer overeen met de provincie Lima, die is onderverdeeld in 43 districten. De gemeente Metropolitan heeft gezag over de hele stad, terwijl elk district een eigen lokale overheid heeft. In tegenstelling tot de rest van het land is de gemeente Metropolitan weliswaar een provinciale gemeente, maar heeft zij dezelfde functies als een regionale overheid, aangezien zij niet tot een van de 25 regio's van Peru behoort. Elk van de 43 districten heeft een eigen distritale gemeente die verantwoordelijk is voor haar eigen district en die coördineert met de gemeente van de metropolitan.

Politiek systeem

In tegenstelling tot de rest van het land heeft de gemeente Metropolitan functies van regionaal bestuur en maakt zij geen deel uit van een bestuurlijk gebied, overeenkomstig artikel 65. 27867 van de wet van de regionale regeringen van 16 november 2002, nr. 87 De vorige politieke organisatie blijft in die zin dat een gouverneur de politieke autoriteit van het departement en de stad is. De functies van deze autoriteit zijn voornamelijk politiële en militaire functies. Hetzelfde gemeentebestuur heeft ook betrekking op de gemeente.

Internationale organisaties

Lima is het hoofdkwartier van de Andesgemeenschap, een douane-unie die bestaat uit de Zuid-Amerikaanse landen Bolivia, Colombia, Ecuador en Peru. Samen met andere regionale en internationale organisaties.

Lima's hoofdplein, c. 1843

Moderne gebouwen in het financiële district

De architectuur van Lima biedt een mix van stijlen. Voorbeelden van een vroege koloniale architectuur zijn het klooster van San Francisco, de kathedraal en het Torre Tagle Palace. Deze constructies worden over het algemeen beïnvloed door Spaanse barokke, Spaanse neoclassieke en Spaanse koloniale stijlen. Na de onafhankelijkheid verschoven de voorkeuren geleidelijk naar neoklassieke en Art Nouveau-stijlen. Veel van deze werken werden beïnvloed door Franse architectonische stijlen. In deze periode werden veel overheidsgebouwen en grote culturele instellingen gebouwd. In de jaren zestig begon de brutalistische stijl in Lima te verschijnen als gevolg van de militaire regering van Juan Velasco Alvarado. Voorbeelden van deze architectuur zijn het Museum of the Nation en het Ministerie van Defensie. Aan het begin van de 21e eeuw werden glaswolkenkrabbers toegevoegd, met name rond het financiële district.

De grootste parken bevinden zich in het centrum, met inbegrip van het Park van de Reserve, het Park van de Expositie, de Campo de Marte en het Universitair Park. In het Park van het reservaat bevindt zich het grootste fonteincomplex ter wereld dat bekend staat als de Magische Circuit van Water. Veel grote parken liggen buiten het stadscentrum, zoals Reducto Park, Pantanos de Villa Wildlife Refuge, El Golf (San Isidro), Parque de las Leyendas (Lima Zoo), El Malecon de Miraflores en de Golf Los Incas.

Het raster van de straat is voorzien van een systeem van plazas dat lijkt op rotondes of kruisingen. Naast dit praktische doel dienen de vlakten als belangrijkste groene ruimtes en bevatten zij monumenten, beelden en grondgieten.

Lima is een smeltkroes, die sterk beïnvloed wordt door de Europese, Andesgemeenschap-, Afrikaanse en Aziatische cultuur, als gevolg van kolonisatie, immigratie en inheemse invloeden. Het historische centrum werd in 1988 uitgeroepen tot werelderfgoed van de UNESCO.

De stad staat bekend als de Gastronomische hoofdstad van Amerika, waar culinaire tradities van Spaans, Andes en Aziatisch worden gemengd.

De stranden van Lima, gelegen aan de noordelijke en zuidelijke oevers van de stad, zijn in de zomer zwaar bezocht. Restaurants, clubs en hotels dienen de beachgoers. Lima heeft een levendige en actieve theaterscène, inclusief klassiek theater, culturele presentaties, modern theater, experimenteel theater, drama's, dansoptredens en theater voor kinderen. Lima is de woonplaats van het gemeentelijke theater, het Segura-theater, het Japans-Peruaanse theater, het Marsano-theater, het Britse theater, het theater van het PUCP-cultuurcentrum en het Yuyachkani-theater.

Taal

Het Spaans van Lima, dat bekend staat als de Peruaanse kust, wordt gekenmerkt door het gebrek aan sterke intonaties zoals die in veel andere Spaanstalige regio's worden aangetroffen. Het wordt sterk beïnvloed door het Spaans van Castilië. Gedurende het hele Viceroyaliteitstijdvak was het grootste deel van de Spaanse adel in Lima oorspronkelijk uit Castilla. Limeens Castillian wordt ook gekenmerkt door het gebrek aan stemmen, in tegenstelling tot veel andere Latijns-Amerikaanse landen. Dat komt omdat voseo vooral werd gebruikt door de lagere sociaaleconomische klassen van Spanje, een sociale groep die pas in het late koloniale tijdperk in Lima begon te verschijnen.

Het gemiddelde Spaans onderscheidt zich door zijn helderheid in vergelijking met andere Latijns-Amerikaanse accenten en wordt beïnvloed door immigrantengroepen zoals Italianen, Andalusiërs, West-Afrikanen, Chinezen en Japanners. Het is ook beïnvloed door anglicismen als gevolg van de globalisering, door Andes-Spanjaarden en Quechua, als gevolg van de migratie uit de Andes-hooglanden.

Musea

Lima is de hoogste museumconcentratie in het land, met name het Museo Nacional de Arqueología, Antropología e Historia del Perú, Kunstmuseum, Museo Pedro de Osma, het Museum of Natural History, het Museum of the Nation, The Sala Museo Oro del Perú Larcomar, het Museum of Italy Art, het Museum of Gold Art en het Larco Museum. Deze musea richten zich op kunst, pre-Columbiaanse culturen, natuurlijke geschiedenis, wetenschap en religie. Het Museum of Italy Art toont Europese kunst.

• In het Museum van de Natie zijn duizenden artefacten te vinden die de hele menselijke bezetting in Peru overspannen.

• Museum voor Italiaanse kunst Het is het enige Europese kunstmuseum in Peru, onder leiding van het Nationaal Instituut voor Cultuur.

• Larco Museum is een particulier museum van pre-Columbiaanse kunst dat is gehuisvest in een 18e-eeuwse vicepremiergebouw dat is gebouwd boven een 7e-eeuwse pre-Columbiaanse piramide.

• Nationaal Museum voor de Archeologie, Antropologie en Geschiedenis van Peru is het grootste en oudste museum in Peru.

Toerisme

Historisch centrum van Lima

UNESCO Werelderfgoed
Criteria	Cultuur: iv
Referentie	500
Inschrijving	1988 (12e zitting)
Uitbreidingen	1991
Gebied	259,36 ha
bufferzone	766,7 ha

Het historische centrum, bestaande uit de districten Lima en Rímac, werd in 1988 door de UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoedgebied. Enkele voorbeelden van koloniale architectuur zijn het klooster van San Francisco, de burgemeester van Plaza, de kathedraal, het klooster van Santo Domingo en het paleis van Torre Tagle.

Een rondleiding van de kerken van de stad is een populair circuit. Een reis door het centrale district bezoekt kerken uit de zestiende en zeventiende eeuw, waarvan de belangrijkste de kathedraal en het klooster van San Francisco zijn, die naar verluidt door catacomben zijn verbonden. Beide bevatten schilderijen, Seviliaanse tegels en gesculpeerde houtbekleding.

Ook de Sanctuaris van Las Nazarenas, het vertrekpunt voor de Heer van Miracles, wiens festiviteiten in oktober de belangrijkste religieuze gebeurtenis van de stad vormen. Sommige delen van de muren blijven en worden door toeristen bezocht. Deze middeleeuwse Spaanse forten werden gebouwd om de stad te beschermen tegen aanvallen van piraten en particulieren.

In de zomermaanden worden de stranden langs de Pan-Amerikaanse snelweg ten zuiden van de stad bezocht in districten als Lurín, Punta Hermosa, Santa María del Mar (Peru), San Bartolo, het strand van Miraflores en Azië.

De archeologische site Huaca Pucllana is een grote adobe en kleipiramide in het district Miraflores, die is gebouwd op zeven verschillende platforms. Het was een belangrijk plechtigheids- en administratief centrum voor de ontwikkeling van de Lima-cultuur.

De stadswijken Cieneguilla, Pachacamac en de stad Chosica zijn toeristische attracties van de plaatselijke bevolking. Omdat ze zich op een hoger niveau bevinden dan Lima, krijgen ze in de wintermaanden meer zonneschijn, iets waar de stad vaak geen seizoensgebonden mist voor heeft.

Volgens de Global Destination Cities index 2019 van Mastercard is Lima de topbestemming in Zuid-Amerika, met 2,63 miljoen internationale bezoekers in 2018 en een groeiprognose van 10,00% voor 2019.

Levensmiddelen

Causa limeña

Lima staat bekend als de Gastronomische hoofdstad van Amerika. Een centrum van immigratie en het centrum van de Spaanse Viceroyaliteit, de chef-koks-gerechten die zijn ingebracht door de overlevenden en de golven van immigranten: Afrikaans, Europees, Chinees en Japans. Sinds de tweede helft van de 20e eeuw werden internationale immigranten door binnenkomende migranten uit plattelandsgebieden in dienst genomen. Lima cuisines zijn onder meer Creole food, Chifas, Cebicherias en Pollerias.

In de 21ste eeuw werden haar restaurants internationaal erkend.

In 2007 is de Peruviaanse Vereniging voor Gastronomie opgericht met als doel de Peruviaanse gastronomie te verenigen om activiteiten te ontplooien die Peruviaanse voeding zouden bevorderen en de Peruviaanse nationale identiteit zouden versterken. De maatschappij, APEGA genaamd, verzamelde chef-koks, voedingsdeskundigen, instituten voor gastronomische opleiding, restauranthouders, chef-koks en koks, onderzoekers en journalisten. Ze werkten samen met universiteiten, voedselproducenten, ambachtelijke vissers en verkopers op de levensmiddelenmarkt. Een van de eerste projecten (2008) was het opzetten van het grootste voedselfestival in Latijns-Amerika, Mistura (mengsel in het Portugees). De beurs vindt elk jaar in september plaats. Het aantal aanwezigen is in 2014 gestegen van 30.000 tot 600.000. De beurs congregeert restaurants, voedselproducenten, bakkerijen, chef-koks, straatverkopers en kookinstituten vanaf tien dagen om uitstekend eten te vieren.

Sinds 2011 zijn verschillende restaurants in Lima erkend als een van de 50 beste restaurants ter wereld.

In 2016 werd aan Central nummer 4 toegekend (chef-koks Virgilio Martinez en Pia Leon), aan Maido is nummer 13 (chef Mitsuharu Tsumura) en aan Astrid & Gaston is nummer 30 toegekend (chef Diego Muñoz, eigendom van chef Gaston Acurio). Daarnaast werd Central No. 1 restaurant genoemd op de lijst van 50 Best Restaurants in Latijns-Amerika 2015. Van de 50 beste restaurants in Latijns-Amerika vinden we: Centraal #1, Astrid & Gaston #3, Maido #5, La Mar #12, Malabar #20, Fiesta #31, Osso Carnicería y Salumería #34, La Picanteria #36 en Rafael #50. Deze restaurants verwarren ideeën uit het hele land en de wereld.

De Peruaanse koffie en chocolade hebben ook internationale prijzen gewonnen.

Lima is de Peruaanse stad met de grootste verscheidenheid en waar verschillende gerechten te vinden zijn die de Zuid-Amerikaanse keuken vertegenwoordigen.

Ceviche is het nationale gerecht van Peru en is gemaakt van zout, knoflook, uien, hete Peruaanse paprika's en rauwe vis die allemaal gemarineerd is in kalk. In Noord-Peru kan je de zwarte oester ceviche, de gemengde zeeduivel ceviche, de krab en de kreeft ceviche vinden. In de Andes kun je ook forel ceviche en kip ceviche vinden.

Sport

De stad en heeft sportplekken voor voetbal, golf, volleybal en basketbal, veel in particuliere clubs. Een populaire sport onder Limenos is fronton, een racketsport vergelijkbaar met squash die in Lima is uitgevonden. De stad is de woonplaats van zeven internationale golfverbindingen. Equestrianisme is populair in Lima met particuliere clubs en het paardenrennen van Hipódromo de Monterrico. De populairste sport in Lima is voetbal met profclubs die in de stad opereren.

• Plaza de toros de Acho, het plein is een nationaal historisch monument. Het is de oudste arena in Amerika.

• Estadio Nacional van Peru De huidige capaciteit is 40.000 zitplaatsen, zoals gesteld door de Peruaanse voetbalbond.

• Estadio Monumental "U" Het is het voetbalstadion met de hoogste capaciteit in Zuid-Amerika en een van de grootste voetbalstadions ter wereld.

• Lima Golf Club (district San Isidro)

• Campo de Marte is een van de grootste parken in de agglomeratie Lima.

Het historische Plaza de toros de Acho, gelegen in het district Rímac, een paar minuten van de Plaza de Armas, houdt jaarlijks stierengevechten. Het seizoen loopt van eind oktober tot december.

Lima is de gastheer van Pan American Games uit 2019.

De 131e IOC-zitting werd in Lima gehouden. Op de bijeenkomst werd Parijs gekozen als gastheer voor de Olympische zomerspelen van 2024 en werd Los Angeles gekozen als gastheer voor de Olympische zomerspelen van 2028.

Lima zal 2 plaatsen hebben voor de FIFA U-17 Wereldcup 2019.

Downtown Lima
Noordelijke Lima
Zuidelijke Lima
Oostelijke Lima

Lima bestaat uit eenendertig dichtbevolkte wijken, elk onder leiding van een burgemeester en de burgemeester van Lima, waarvan het gezag zich uitstrekt tot deze wijken en de twaalf buitenwijken van de provincie Lima.

Het historische centrum van de stad ligt in de wijk Cercado de Lima, die ter plaatse bekend staat als eenvoudig Lima of als "El Centro" ("Centrum"). Het is het huis van de meeste overblijfselen uit het koloniale verleden, het presidentiële paleis (Spaans: Palacio de Gobierno), de gemeente Metropolitan en (Spaans: De stad Consejo (metropolitano de Lima), Chinatown en tientallen hotels, waarvan sommige opereren en sommige overleden zijn, die naar de nationale en internationale elite gaan.

Het uitgebreide San Isidro-district is het financiële centrum van de stad. Het is de thuis van politici en beroemdheden. San Isidro heeft parken, waaronder Parque El Olivar, waar in de zeventiende eeuw olijfbomen uit Spanje werden ingevoerd. De Lima Golf Club, een prominente golfclub, ligt in het district.

Een ander grootschalig district is Miraflores, dat luxehotels, winkels en restaurants heeft. Miraflores heeft parken en groene gebieden, meer dan de meeste andere districten. Larcomar, een winkelcentrum en een amusementscentrum gebouwd op kliffen die de Stille Oceaan over het hoofd zien, met bars, dansclubs, filmtheaters, cafés, winkels, boutiques en galeries, ligt ook in dit district. Nachtelijk leven, winkelcentrum en amusementscentrum rond Parque Kennedy, een park in het hart van Miraflores.

La Molina, San Borja, Santiago de Surco, thuishaven van de Amerikaanse ambassade en exclusieve Club Polo Lima, zijn de drie andere rijke gebieden. De districten van de middenklasse in Lima zijn Jesús María, Lince, Magdalena del Mar, Pueblo Libre, San Miguel en Barranco.

De dichtstbevolkte gebieden liggen in het noorden en het zuiden van Lima, waar de voorsteden van de stad beginnen (Spaans: Cono Norte en Cono Sur, respectievelijk) en zij zijn voornamelijk samengesteld uit Andesimmigranten die in het midden en het einde van de 20e eeuw zijn aangekomen op zoek naar een beter leven en een betere economische kans, of als vluchtelingen van het interne conflict van het land met het Shining Path aan het einde van de jaren tachtig en begin jaren negentig. In het geval van Cono Norte (nu Lima Norte genoemd) zijn winkelcentra als Megaplaza en Royal Plaza gebouwd in het district Independencia, aan de grens met het district Los Olivos (de meest woonwijk in het noordelijke deel). De meeste inwoners zijn middenklasse of lagere middenklasse.

Barranco, dat grenst aan Miraflores door de Stille Oceaan, is het bohemische district van de stad, thuis of ooit thuis van schrijvers en intellectuelen zoals Mario Vargas Llosa, Chabuca Granda en Alfredo Bryce Echenique. Dit district heeft restaurants, muzieksites met de naam "peñas", met de traditionele volksmuziek aan de kust van Peru (in het Spaans, "música criolla") en Victoriaanse chalets. Samen met Miraflores fungeert het als de thuis van de buitenlandse nachtelijke scene.

Het culturele centrum van de National University of San Marcos, links, bevindt zich in het Universitair Park, de Clock University en illustere monumenten van San Marcos; de rechterzijde van de koloniale Casona de San Marcos.

Lima, dat thuis is voor universiteiten, instellingen en scholen, heeft de hoogste concentratie van instellingen voor hoger onderwijs op het continent. Lima is de woonplaats van de oudste instelling voor hoger onderwijs in de New World, National University of San Marcos, opgericht in 1551.

De Universidad Nacional de Ingeniería (UNI) is in 1876 opgericht door de Poolse ingenieur Edward Habich en is de belangrijkste technische school van het land. Andere openbare universiteiten bieden onderwijs en onderzoek, zoals de Universidad Nacional Federico Villarreal (de op één na grootste), de Universidad Nacional Agraria La Molina (waar ex-president Alberto Fujimori ooit onderwijs heeft gegeven) en de Nationale Universiteit van Callao.

De Pontificale katholieke Universiteit van Peru, die in 1917 werd opgericht, is de oudste particuliere universiteit. Andere particuliere instellingen zijn: Universidad del Pacifico, Universidad ESAN, Universidad de Lima, Universidad de San Martín de Porres, Universidad Peruana Cayetano Heredia, Universidad Cientifica del Sur, Universidad San Ignacio de Loyola, Universidad Peruana de Ciencias Aplicadas, Universidad Privada, sidad Ricardo Palma.

De stad heeft in totaal 8.047 basisscholen en middelbare scholen, zowel openbare als particuliere, die meer dan anderhalf miljoen studenten onderwijzen. Het aantal particuliere scholen is veel groter dan de openbare scholen (6.242 tegenover 1.805), terwijl de gemiddelde grootte van particuliere scholen 100 is voor de lagere school en 130 voor de middelbare school. Openbare scholen zijn gemiddeld 400 leerlingen in het basisonderwijs en 500 leerlingen in het middelbaar onderwijs.

Edificio Ministerio de Educación (Ministerie van Onderwijs), San Borja.

Lima is een van de hoogste inschrijvingsniveaus van het land op de middelbare school en de kleuterschool. 86,1% van de middelbare scholieren is op school, tegen het nationale gemiddelde van 80,7%. In de vroege kinderjaren bedraagt het inschrijvingsniveau in Lima 84,7%, terwijl het nationale gemiddelde 74,5% bedraagt. De inschrijving bij jonge kinderen is sinds 2005 met 12,1% verbeterd. Op de basisschool bedraagt de inschrijving in Lima 90,7%, terwijl het nationale gemiddelde voor dit niveau 92,9% is.

Het uitvalpercentage voor Lima is lager dan het nationale gemiddelde, behalve voor de basisschool, die hoger is. In Lima bedraagt het percentage vroegtijdige schoolverlaters 1,3% en 5,7% op de middelbare school, terwijl het nationale gemiddelde 1,2% is in de basisschool en 8,3% in de middelbare school.

In Peru, nemen de studenten tweede en vierde studenten een test genoemd "Evaluacion Censal de Estudiantes" (ECE). De test beoordeelt vaardigheden in het lezen van begrip en wiskunde. De scores worden gegroepeerd in drie niveaus: Onder niveau 1 betekent dit dat de studenten zelfs de eenvoudigste vragen niet konden beantwoorden; niveau 1: de studenten hebben het verwachte niveau van vaardigheden niet bereikt, maar kunnen wel antwoorden op eenvoudige vragen; en niveau 2: de verwachte vaardigheden voor hun rang zijn bereikt of overschreden. In 2012 bereikte 48,7% van de studenten in Lima niveau 2 in leesvaardigheid, tegen 45,3% in 2011. In de wiskunde behaalden slechts 19,3% studenten niveau 2, met 46,4% op niveau 1 en 34,2% minder dan niveau 1. Hoewel de resultaten voor Math lager zijn dan voor lezing, zijn de prestaties in beide onderwerpgebieden in 2012 gestegen ten opzichte van 2011. De stad presteert in beide disciplines veel beter dan het nationale gemiddelde.

Het onderwijsstelsel in Lima is georganiseerd onder het gezag van de "Direccion Regional de Educación (DRE) de Lima Metropolitana", die op haar beurt in zeven subrichtingen is onderverdeeld, of "UGEL" (Unidad de Gestion Educativa Local): UGEL 01 (San Juan de Miraflores, Villa Maria del Triunfo, Villa El Salvador, Lurin, Pachacamac, San Bartolo, Punta Negra, Punta Hermosa, Pucusana, Santa Maria en Chilca), UGEL 02 (Rimac, Los Olivos, Independencia, Rimac en San Martin de Porres), GEL 03 (Cercado, Lince, Breña, Pueblo Libre, San Miguel, Magdalena, Jesus Maria, La Victoria en San Isidro), UGEL 04 (Comas, Carabayllo, Puente Piedra, Santa Rosa en Ancon), UGEL 05 (San Juan de Lurigancho en El Agustino), UGEL 0 6 (Santa Anita, Lurigancho-Chosica, Vitarte, La Molina, Cieneguilla en Chaclacayo) en UGEL 07 (San Borja, San Luis, Surco, Surquillo, Miraflores, Barranco en Chorrillos).

De UGELes met de hoogste resultaten op ECE 2012 zijn UGEL 07 en 03 in zowel leesbegrip als wiskunde. UGEL 07 had 60.8% studenten die niveau 2 in lezingsbegrip bereikten en 28.6% studenten die niveau 2 in Math bereikten. UGEL 03 had 58.5% studenten niveau 2 in lezingsbegrip bereiken en 24.9% studenten bereikte niveau 2 in wiskunde. De laagste UGELs die tot stand komen zijn UGEL 01, 04 en 05.

23% van de mannen heeft een universitaire opleiding in Lima afgerond, tegen 20% van de vrouwen. Bovendien heeft 16,2% van de mannen het hoger onderwijs buiten de universiteit afgerond, samen met 17% van de vrouwen. De gemiddelde schooljaren in de stad bedragen 11,1 jaar (11,4 jaar voor mannen en 10,9 jaar voor vrouwen).

Lucht

Jorge Chávez International Airport

Lima wordt bediend door Jorge Chávez International Airport, gelegen in Callao (LIM). Het is de grootste luchthaven van het land waar het grootste aantal binnenlandse en internationale passagiers wordt gehuisvest. Het fungeert als de vierde grootste hub in het Latijns-Amerikaanse luchtnetwerk. Lima beschikt over vijf andere luchthavens: de luchtmachtbasis Las Palmas, de luchthaven van Collique en de start- en landingsbanen in Santa María del Mar, San Bartolo en Chilca.

weg

Lima is een belangrijke stop op de Pan-Amerikaanse snelweg. Vanwege de ligging aan de centrale kust van het land is Lima een belangrijke schakel in het Peruaanse wegennet. Drie belangrijke snelwegen zijn afkomstig uit Lima.

• De Noordelijke Panamerikaanse Snelweg strekt zich uit over meer dan 1.330 km (830 m²) tot de grens met Ecuador, die de noordelijke districten en vele grote steden langs de noordkust van Peru verbindt.
• De centrale weg (Spaans: Carretera Central) verbindt de oostelijke districten met de steden in Midden-Peru. De snelweg strekt zich uit over een lengte van 860 kilometer (530 mi) met een uiteinde in de stad Pucallpa in de buurt van Brazilië.
• De Zuid-Panamerikaanse snelweg verbindt de zuidelijke districten en de steden aan de zuidkust. De snelweg strekt zich uit over een afstand van 1.450 km (900 m²) tot de grens met Chili.

De stad heeft een grote busterminal naast de kleine Plaza Norte. Dit busstation is het vertrekpunt en aankomstpunt voor nationale en internationale bestemmingen. Andere busstations bedienen particuliere busmaatschappijen in de hele stad. Bovendien bevinden informele busstations zich in het zuiden, het midden en het noorden van de stad.

Maritiem

De haven van Callao.

Door de nabijheid van Lima tot de haven van Callao kan Callao optreden als de belangrijkste haven van het metropolitane gebied en een van de grootste havens van Latijns-Amerika. Callao verzorgt bijna het gehele zeevervoer voor het metropolitane gebied. Een kleine haven in Lurín bedient olietankers door een nabijgelegen raffinaderij. Het zeevervoer in de stad Lima is relatief onbelangrijk in vergelijking met Callao.

Rail

Lima is verbonden met de Centraal-Andesregio door de Ferrocarril Central Andino, die vanuit Lima door de departementen Junín, Huancavelica, Pasco en Huánuco loopt. De grote steden langs deze lijn zijn Huancayo, La Oroya, Huancavelica en Cerro de Pasco. Een andere inactieve lijn loopt van Lima noordwaarts tot de stad Huacho. De commuter-spoordiensten voor Lima zijn gepland in het kader van het grotere Tren de la Costa-project.

Openbaar

Sistema Integrado de Transporte Bus System in Arequire pa Avenue (Route 301)

Het wegennet van Lima is voornamelijk gebaseerd op grote verdeelde wegen in plaats van op snelwegen. Lima exploiteert een netwerk van negen snelwegen - de Via Expresa Paseo de la Republica, Via Expresa Javier Prado, Via Expresa Grau, Panamericana Norte, Panamericana Sur, Carretera Central, Via Expresa Callao, Autopista Chillon Trapiche en de Autopista Ramiro Priale.

Volgens een enquête van 2012 maakt de meerderheid van de bevolking gebruik van openbaar of collectief vervoer (75,6%), terwijl 12,3% een auto, taxi of motor gebruikt.

Het stedelijk vervoerssysteem bestaat uit meer dan 300 transitroutes die door bussen, microbussen en combi's worden bediend.

Taxi's zijn meestal informeel en onbemeten; zij zijn goedkoop , maar vertonen een slechte rijgewoonte . De tarieven worden overeengekomen voordat de passagier de taxi binnenkomt. De taxi's variëren in grootte van kleine vier-deur compacten aan grote bestelwagens. Zij zijn goed voor een groot deel van de voorraad auto's. In veel gevallen gaat het om een personenauto met een taxikok op de voorruit. Bovendien bieden verschillende bedrijven on-call taxidiensten.

Corredores Complementarios Bus System

Het Sistema Integrado de Transporte (het geïntegreerde vervoerssysteem) is een bussysteem dat door de plaatselijke overheid is ontwikkeld om het huidige systeem van routes die chaotisch zijn geworden, te reorganiseren. Een van de hoofddoelstellingen van de SIT is het verminderen van het aantal stedelijke routes, het vernieuwen van de busvloot die momenteel door veel particuliere ondernemingen wordt geëxploiteerd en het verminderen (en uiteindelijk vervangen) van de meeste "combi's" uit de stad.

Vanaf juli 2020 exploiteert SIT momenteel 16 routes: SAN MARTIN DE PORRES - SURCO (107) ATE - SAN MIGUEL (201, 202,204,206 en 209), RIMAC - SURCO (301,302,303 en 306), SAN JUAN DE LURIGANCHO - GDALENA (404.405.409.412) en DOWNTOWN LIMA - SAN MIGUEL (508)

Colectivos

Colectivos geeft express dienst op sommige belangrijke wegen. De colectivos signaleert hun specifieke bestemming met een teken op hun voorruit. Hun routes worden niet algemeen bekendgemaakt, maar worden door veelvuldige gebruikers begrepen. De kosten zijn over het algemeen hoger dan die van het openbaar vervoer; zij bestrijken echter grotere afstanden bij hogere snelheden wegens het ontbreken van stopplaatsen . Deze dienst is informeel en illegaal. Sommige mensen in de periferie gebruiken zogenaamde "mototaxis" voor korte afstanden.

Metropolitan Transport System

El Metropolitano.

Het metropolitan Transport System of El Metropolitano is een nieuw, geïntegreerd systeem dat bestaat uit een netwerk van bussen die in exclusieve corridors onder het Bus Rapid Transit System (BST) rijden. Het doel is de reistijden van passagiers te beperken, het milieu te beschermen, de veiligheid en de kwaliteit van de dienstverlening in het algemeen te verbeteren. Metropolitano werd uitgevoerd met middelen van de stad Lima en gefinancierd door de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank en de Wereldbank. Metropolitana is het eerste BRT-systeem dat met aardgas werkt en dat tot doel heeft de luchtverontreiniging terug te dringen. Dit systeem verbindt de belangrijkste punten van het Lima Metropolitan Gebied. De eerste fase van dit project heeft 33 km (21 m) lijn (noord) naar Chorrillos (zuid). Op 28 juli 2010 is zij met haar commerciële activiteiten begonnen. Sinds 2014 exploiteert de Raad van Lima het "Sistema Integrado de Transporte Urbano" (geïntegreerd stedelijk vervoerssysteem), dat bussen over Avenida Arequired pa omvat. Eind 2012 telde het Metropolitansysteem 244 bussen op de centrale routes en 179 bussen op de voedingsroutes. Het gemiddelde wekelijkse gebruik bedraagt 437.148 passagiers. Het gebruik is sinds 2011 toegenomen met 28,2% gedurende weekdagen, 29,1% op zaterdag en 33,3% op zondag.

Lima Metro.

Metro

De metro van Lima heeft zesentwintig passagiersstations, die zich op een gemiddelde afstand van 1,2 km (0,7 mijl) bevinden. Het begint in het industriepark van Villa El Salvador, ten zuiden van de stad, en gaat door naar Av. Pachacútec in Villa María del Triunfo en vervolgens naar Av Los Héroes in San Juan de Miraflores. Nadien gaat het door Av Tomás Marsano in Surco om Ov te bereiken. Los Cabitos, Av Aviación en vervolgens de Rimac over om na bijna 35 km (22 m) in het oosten van de hoofdstad San Juan de Lurigancho te eindigen. Het systeem gebruikt 24 treinen, elk met zes wagons. Elke wagen heeft de capaciteit om 233 mensen te vervoeren. Het metrosysteem begon in december 2012 te werken en vervoerde gemiddeld 78.224 mensen per dag.

Andere vervoerskwesties

Verkeerspam in Javier Prado Avenue

Lima heeft hoge verkeerscongestie, vooral tijdens piekuren. Eind 2012 waren er 1 miljoen 397.000 voertuigen in gebruik. De regio exploiteert 65,3% van de auto's in het land.

Het ministerie van Economische Zaken en Financiën (MEF) heeft de gemeenten economische stimulansen geboden om fietsroutes in hun district te realiseren. Recreationele fietspaden zijn te vinden in 39 wijken. Volgens schattingen van de Proyecto Especial Metropolitano de Transporte No Motorizado (PEMTNM) hebben in 2012 meer dan anderhalf miljoen mensen fietspaden gebruikt. De fietspaden liepen 71 km (44 m). Zij schatten dat het gebruik van fietspaden in 2012 de uitstoot van 526 ton kooldioxide heeft voorkomen.

San Borja was de eerste die een fietsendeelprogramma, San Borja en Bici genaamd, ten uitvoer legde. Het leverde 200 fietsen en zes stations in het district (waarvan er twee met de metro verbonden waren). In december 2012 had het programma 2.776 abonnees.

Milieu

Lucht

Lima lijdt het meest aan luchtverontreiniging. Het sedimentair stof bevat vaste deeltjes die zich als stof op verschillende oppervlakken vestigen of door de lucht drijven. De fijne deeltjes zijn het gevaarlijkst, omdat ze de ademhalingsstelsels van de mens kunnen beschadigen. De aanbevolen grenswaarde van deze deeltjes door de Wereldgezondheidsorganisatie is 5 ton/km2/maand. In februari 2014 noteerde Lima een gemiddelde van 15,2 ton/km2. De twee districten met de hoogste concentratie sedimentair stof zijn El Agustino (46,1 ton/km2) en Independencia (25,5 ton/km2) in februari 2014.

Lima heeft reclameborden gebouwd die dienen als luchtzuiveraars.

Water

Volgens de Norm ITINTEC bedraagt de toegestane grenswaarde voor lood in de watervoorziening 0,05 milligram per liter. In januari 2014 bedroeg de concentratie van mineralen in waterzuiveringsinstallaties van SEDAPAL 0,051 ijzer, 0,005 lood, 0,0012 cadmium en 0,0810 aluminium. Deze waarden stegen met 15,9% en 33,3% in ijzer en cadmium ten opzichte van januari 2013 en met 16,7% en 12,4% in lood en aluminium. De waarden liggen binnen de aanbevolen grenzen.

Vast afval

De hoeveelheid vast afval per hoofd van de bevolking in Lima bedraagt ongeveer 0,7 kg (2 lb) per dag. In 2012 produceerde elke inwoner 273,36 kg (603 lb) vaste afvalstoffen. De districtsgemeenten verzamelen slechts ongeveer 67% van het vaste afval dat zij produceren. De rest komt terecht op informele stortplaatsen, rivieren of de oceaan. Drie gemeenten recyclen 20% of meer van hun afval.

Toegang tot basisdiensten

In Lima heeft 93 procent van de huishoudens toegang tot water in hun huizen. Bovendien is 92% van de woningen aangesloten op rioleringssystemen. 99 , 6 % van de woningen beschikt over elektriciteit uit het elektriciteitsnet . Hoewel de meeste huishoudens water- en rioleringssystemen hebben, zijn sommige slechts enkele uren per dag beschikbaar.

Beveiliging

San Isidro, Lima van boven.

De waarneming van veiligheid varieert per district. Zo heeft San Isidro de laagste waarneming van onveiligheid (21,4%), terwijl Rimac volgens een enquête van 2012 de hoogste waarneming van onveiligheid heeft (85%). De vijf districten met de laagste perceptie van onveiligheid zijn San Isidro, San Borja, Miraflores, La Molina en Jesus Maria. De districten met de grootste perceptie van onveiligheid zijn Rimac, San Juan de Miraflores, La Victoria, Comas en Ate.

In totaal is 40% van de bevolking in Lima boven de 15 jaar slachtoffer geworden van een misdrijf. De jongere bevolking (van 15 tot 29 jaar oud) heeft het hoogste percentage slachtoffers (47,9%). In 2012 meldden burgers diefstal (47,9%): in tehuizen of inrichtingen ( 19 , 4 % ) , overvallen of aanvallen ( 14 , 9 % ) , groepsagressie ( 5 , 7 % ) , onder andere in mindere mate . De districten met het hoogste slachtofferniveau zijn Rimac, El Agustino, Villa El Salvador, San Juan de Lurigancho en Los Olivos. De veiligste districten zijn Lurin, Lurigancho-Chosica, San Borja, Magdalena en Surquillo. Deze districten komen niet noodzakelijk overeen met de districten met de hoogste of laagste perceptie van onveiligheid.

Terwijl de politie op nationaal niveau wordt gecontroleerd en gefinancierd, heeft elk district in Lima een politiestructuur, Serenazgo genaamd. Het aantal ambtenaren en middelen van de Serenazgos varieert per district. Villa Maria del Triunfo heeft bijvoorbeeld 5.785 burgers per ambtenaar. Tweeëntwintig districten in Lima hebben een verhouding van meer dan 1000 inwoners per Serenazgo-ambtenaar, terwijl 14 districten een verhouding hebben van minder dan 200 burgers per ambtenaar, waaronder Miraflores met 119 inwoners en San Isidro met 57 inwoners.

De tevredenheid over de Serenazgos verschilt ook sterk per district. De hoogste tevredenheid is te vinden in San Isidro (88,3%), Miraflores (81,6%), San Borja (77%) en Surco (75%). De laagste tevredenheid is te vinden in Villa Maria del Triunfo (11%), San Juan de Miraflores (14,8%), Rimac (16,3%) en La Victoria (20%).

Twee steden - Zuster-steden

Lima is gejumeleerd met: