ฟรานซิสโก ปิซาร์โร ผู้ก่อตั้งสเปนแห่งลิมา

จากบทความของสเปนตอนต้นๆ ที่ลิม่าเคยเรียกว่าอิทชิม่า หลังจากผู้อาศัยดั้งเดิม อย่างไรก็ตาม ก่อนที่อินคาจะเข้ายึดพื้นที่ในศตวรรษที่ 15 นั้น อุราเคิลที่มีชื่อเสียงโด่งดังในหุบเขารีแม็คได้ปรากฏให้ผู้เข้าชมรู้จักในนาม ลิมัค (ลิมัก) [ˈli.mɑq] ซึ่งหมายถึง "talker" หรือ "ลําโพง" ใน Quechua ชายฝั่งซึ่งเป็นภาษาหลักของพื้นที่ก่อนที่ภาษาสเปนจะมาถึง) ในที่สุด เทพพยากรณ์นี้ก็ถูกทําลายโดยชาวสเปน และแทนที่ด้วยคริสตจักร แต่ชื่อก็ยังคงอยู่ต่อไป บันทึกเหตุการณ์แสดงว่า "ลิแมค" แทนที่ "อิชมา" เป็นชื่อทั่วไปสําหรับพื้นที่

นักวิชาการสมัยใหม่คาดเดาว่าคําว่า "ลิม่า" มีต้นกําเนิดมาจาก การออกเสียงชื่อ ลิมาค ในภาษาสเปน หลักฐานทางภาษาดูเหมือนจะสนับสนุนทฤษฎีนี้ ในฐานะที่ภาษาสเปนพูดออกมา ปฏิเสธพวกพ้องในตําแหน่งสุดท้าย นักพูดสเปนที่ไม่ใช่ภาษาเปรูอาจจะเข้าใจผิดว่าเมืองนี้เป็นภาษาแปลโดยตรงภาษาสเปนด้วยภาษาไซตรัส ผลไม้

เมืองนี้ก่อตั้งขึ้นในปี 1535 ภายใต้ชื่อ City of Kings (ภาษาสเปน) Ciudad de los Reyes) เนื่องจากมูลนิธิตัดสินใจเมื่อวันที่ 6 มกราคมซึ่งเป็นวันที่ของเทศกาลเอพิฟานี ชื่อนี้ตกอยู่ในดิสซูสอย่างรวดเร็ว และไลม่าก็กลายเป็นชื่อของเมือง บนแผนที่สเปนที่เก่าแก่ที่สุดของเปรู ทั้งลิม่าและซิวดัด เดอ ลอส เรเยส สามารถเห็นร่วมกันได้

มูลนิธิลิมาโดยฟรานซิสโก ปิซาร์โร (1535)

แม่น้ําที่ลิมาป้อนให้ลิมานั้นมีชื่อว่า ริแมค และผู้คนจํานวนมากก็ถือว่านี่เพราะชื่อดั้งเดิมของแม่น้ําอินคาคือ "แม่น้ําคุย" (The Inca พูดถึงแม่น้ําเคชัวในพื้นที่อันกว้างใหญ่ ซึ่งคําว่า "talker" ถูกประกาศออกมา [ˈrimɑq]) อย่างไรก็ตาม ชาวเมืองดั้งเดิมของหุบเขานั้นไม่ใช่กลุ่ม Incas ชื่อ นี้ เป็น นวัตกรรม ที่ เกิดขึ้น จาก ความ พยายาม ของ ผู้ สูงศักดิ์ คุสโก ใน ช่วง อาณานิคม ถึง มาตรฐาน บท ความ เพื่อ ให้ สอดคล้อง กับ สัญลักษณ์ ของ คุสโก้ เคชัว

ต่อมาขณะที่ชาวเมืองดั้งเดิมเสียชีวิตและชาวเคชัวท้องถิ่นก็สูญพันธุ์ไป การออกเสียงของคุสโกก็ชนะ ทุก วัน นี้ คน ท้องถิ่น ที่ พูด ภาษา สเปน ไม่ เห็น การ เชื่อมต่อ ระหว่าง ชื่อ เมือง ของ พวก เขา กับ ชื่อ แม่น้ํา ที่ ไหล ผ่าน มัน พวกเขามักคิดว่าหุบเขานั้นตั้งชื่อตามแม่น้ํา อย่างไรก็ตาม เอกสารภาษาสเปนจากสมัยอาณานิคม แสดงให้เห็นว่าตรงกันข้ามกับความจริง

เมืองแห่งกษัตริย์แห่งลิมา มีภาพในนวยวา คอร์โมนิกา อี บูเอนโกเบียร์โน แห่งกวามัน โปมา เดอ อายาลา ปี ค.ศ. 1615

ธง

ในประวัติศาสตร์ ธงชาติลิม่า เป็นที่รู้จักในนาม "แบนเนอร์ของ กษัตริย์ของเปรู" ทําจากผืนผ้าไหมสีทองและถักเปียอยู่ตรงกลางเป็นแขนเสื้อคลุม

เพลงชาติเนเธอร์แลนด์

เพลงของลิมาถูกฟังเป็นครั้งแรกในวันที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2551 ในการประชุมอย่างเป็นทางการกับนักการเมืองคนสําคัญ ซึ่งรวมถึงอลัน การ์เซีย ประธานาธิบดีเปรู และเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ เพลงนี้สร้างขึ้นโดย Luis Enrique Tord (เนื้อเพลง) Euding Maeshiro (เพลง) และโปรดิวเซอร์เพลง Ricardo Nunez (arranger)

พาชาคาแมค เป็นศูนย์ศาสนาที่สําคัญ ก่อนที่จะมาถึง ของผู้พิชิตสเปน

ใน ยุค ก่อน โคลัมเบียน ซึ่ง ปัจจุบัน ไลม่า อยู่ ใน กลุ่ม พื้นเมือง ภาย ใต้ นโยบาย ยิช มา ซึ่ง ถูก นํา มา รวม เข้า ใน จักรวรรดิ อินคา ใน ศตวรรษ ที่ 15 ในปี 1532 กลุ่มผู้พิชิตชาวสเปน นําโดย ฟรานซิสโก ปิซาร์โร ได้โค่นอาตาฮัวปา ผู้นําของอินคา และยึดครองอาณาจักรของเขา

นับตั้งแต่มงกุฎสเปนได้แต่งตั้งผู้ว่าราชการจังหวัดปิซาโรแห่งดินแดนที่เขายึดครอง จึงได้เลือกหุบเขาริแม็คให้ค้นพบเมืองหลวงเมื่อวันที่ 18 มกราคม ค.ศ. 1535 ในฐานะซิวดัดเดอโลสเรเยส (นครคิงส์) ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2579 กองกําลังกบฏอินคานําโดยมานโค อินคา ยูปันกี ที่เข้าโจมตีเมืองดังกล่าวแต่พ่ายแพ้แก่ชาวสเปนและพันธมิตรดั้งเดิม

ลิม่าได้รับเกียรติหลังจากได้รับแต่งตั้งให้เป็นเมืองหลวงของ เขตอุปราชแห่งเปรู และสถานที่แห่งเรียล ออดิเอนเซีย ในปี 1543 ในช่วงศตวรรษต่อไป มันเฟื่องฟูในฐานะศูนย์กลางของเครือข่ายการค้าที่ครอบคลุม ซึ่งรวมเขตอุปราชกับอเมริกา ยุโรป และตะวันออกไกล อย่างไรก็ตาม เมืองนี้มิได้ปราศจากอันตรายใดๆ การปรากฏตัวของโจรสลัดและผู้แปรรูปโจรสลัดในมหาสมุทรแปซิฟิกนําไปสู่การสร้างกําแพงแห่งลิมาระหว่างปี 2527 ถึง 2520 แผ่นดินไหวที่เปรูในปี 1687 ทําลายตึกส่วนใหญ่ของเมือง แผ่นดินไหวครั้งนี้ถือเป็นจุดเปลี่ยนในประวัติศาสตร์เมืองเนื่องจากเป็นไปได้กับภาวะเศรษฐกิจถดถอยทางการค้าและการแข่งขันทางเศรษฐกิจที่กําลังเติบโตกับเมืองต่างๆ เช่น กรุงบัวโนสไอเรส

บัลคอนี เป็น ส่วน ประกอบ ทาง สถาปัตยกรรม หลัก ระหว่าง ยุค อาณานิคม

ในปี 2489 แผ่นดินไหวรุนแรงอีกครั้งได้สร้างความเสียหายอย่างหนักให้กับลิมาและได้ทําลายคาลาโอ ซึ่งทําให้จําเป็นต้องบูรณะฟื้นฟูหลังอุปราช โฮเซ อันโตนิโอ มันโซ เดอ เวลาสโก อย่างหนักหน่วง ใน ครึ่ง หลัง ของ ศตวรรษ ที่ 18 ความ คิด ที่จะ ตระหนัก ถึง สาธารณสุข และ การพัฒนา ที่ มี รูปร่าง ของ การ ควบคุม สังคม ในช่วงเวลานี้ ไลม่าได้รับผลกระทบด้านเสียหายจากการปฏิรูปบูร์บอง เนื่องจากสูญเสียอํานาจผูกขาดทางการค้าในต่างประเทศ และการควบคุมการทําเหมืองแร่ของเปรูในตอนบน การ ลด ลง ทาง เศรษฐกิจ ของ เมือง ได้ ทิ้ง ชนชั้นนํา ไว้ บน ตําแหน่ง ผู้ ใหญ่ ใน ราชวงศ์ และ ใน ทาง ที่ ไม่ หวัง ที่จะ สนับสนุน อิสรภาพ

คณะเดินทางร่วมของอาร์เจนตินาและชิลีผู้รักชาติ ภายใต้นายพลโฮเซ เดอ ซาน มาร์ติน ได้เดินทางลงใต้ของลิมาในปี 2493 แต่ไม่ได้โจมตีเมืองดังกล่าว เมื่อต้องเผชิญกับการปิดกั้นของกองทัพเรือและปฏิบัติการของกลุ่มกองโจรบนพื้นดิน อุปราช โฮเซ เดอ ลา เซอร์นา เอ อินอโจซา อพยพเมืองหลวงของตนในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2464 เพื่อช่วยกองทัพชาวโรยิสต์ให้รอดพ้นจากเหตุการณ์ดังกล่าว ด้วยความกลัวการลุกฮือและขาดหนทางใด ๆ ในการออกคําสั่ง สภาเมืองได้เชิญให้ซาน มาร์ติน เข้าไปในลิมา และลงนามประกาศอิสรภาพตามคําขอ แต่สงครามยังไม่จบ ในอีก สอง ปี ข้าง หน้า เมือง นี้ ก็ เปลี่ยน มือ กัน หลาย ครั้ง

มหาวิหารลิมาใน ค.ศ. 1846

หลัง จาก ที่ ได้รับ อิสรภาพ ลิมา ก็ กลาย มา เป็น เมือง หลวง ของ สาธารณรัฐ เปรู แต่ เป็น ความ คึกคัก ทาง เศรษฐกิจ และ ความวุ่นวาย ทาง การเมือง ได้ นํา การพัฒนา เมือง ไป สู่ การ หยุดชะงัก ปลาย ยุค นี้ ได้ สิ้นสุด ลง ใน ทศวรรษ 1850 เมื่อ ราย ได้ ของ รัฐ และ ภาค เอกชน เพิ่ม ขึ้น จาก การ ส่ง ออก กวาโน ทํา ให้ เกิด การพัฒนา เมือง อย่างรวดเร็ว การขยายตัวที่นําส่งออกนั้นยังทําให้ช่องว่างระหว่างคนรวยและคนจนขยายกว้างขึ้นด้วย ซึ่งช่วยส่งเสริมความไม่สงบทางสังคม ในระหว่างสงครามแปซิฟิกค.ศ. 1879-1883 กองทัพชิลีได้เข้ายึดครองลิมา ขโมยพิพิธภัณฑ์ หอสมุด และสถาบันการศึกษาสาธารณะ ในขณะเดียวกัน อาชญากรที่โกรธกริ้ว โจมตีประชาชนที่ร่ํารวย และชาวเอเชีย กําลังเก็บทรัพย์สินและธุรกิจ เมือง นี้ ได้ เริ่ม ต่อ อายุ และ ขยายตัว จาก ทศวรรษ 1890 ไป จนถึง ทศวรรษ 1920 ในช่วงเวลานี้ เค้าโครงเมืองได้ถูกปรับเปลี่ยนโดยการก่อสร้างถนนใหญ่ที่คดเคี้ยวเมืองและเชื่อมโยงกับเมืองใกล้เคียง

เมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1940 แผ่นดินไหวได้ทําลายเมืองส่วนใหญ่ ซึ่งในเวลานั้นส่วนใหญ่แล้วสร้างเมืองอาโดบีและควินชาขึ้นมา. ใน ช่วง ทศวรรษ 1940 ไลม่า เริ่ม มี ช่วง ที่ มี การเติบโต อย่างรวดเร็ว โดย การ ย้าย ถิ่น จาก ภูมิภาค อันดีส เมื่อ คน ชน บน หา โอกาส ใน การ ทํา งาน และ การ ศึกษา ประชากร ซึ่ง ประมาณ ไว้ ที่ 600 , 000 คน ใน ปี 1940 มี ประชากร ถึง 1 . 9 ล้าน คน ภายใน ปี ค .ศ . 1960 และ 4 .8 ล้าน คน ภายใน ปี ค .ศ . 1980 ณ จุด เริ่มต้น ของ ยุค นี้ พื้นที่ เมือง ถูก จํากัด อยู่ ใน บริเวณ สาม เหลี่ยม ที่ อยู่ ใน ศูนย์ ประวัติศาสตร์ ของ เมือง คัลลาโอ และ ชอริลโล ใน ทศวรรษ ต่อ มา การ ตั้ง ถิ่นฐาน ที่ แผ่ขยาย ไป ทาง เหนือ เหนือ เหนือ ไป จาก แม่น้ํา ริแมค ไป ทาง ตะวันออก ไป ทาง ถนน สาย กลาง และ ทาง ใต้ ผู้ อพยพ คน ใหม่ ใน ตอน แรก ก็ แค่ สลัม ใน ตัวเมือง ลิมา นํา การ ขยาย ตัว ของ ที่ดิน ขนาด ใหญ่ ซึ่ง วิวัฒนาการ มา เป็น เมือง ชานตี หรือ เรียก ว่า เปิลโลส โจเวเนส

ลิม่าตามที่เห็นจากสถานีอวกาศนานาชาติ

ลิมาตอนกลางคืนจากอวกาศ

พื้นที่เมืองครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 800 กม^.2 (310 ตร.ไมล์) มันตั้งอยู่บนภูมิประเทศแบนๆ ส่วนใหญ่ในที่ราบชายฝั่งของเปรู ภายในหุบเขาของแม่น้ําชิลลอน, ริแม็ค และลูริน เมืองนี้จะลาดชันจากชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิกลงไปสู่หุบเขาและเนินเขาซึ่งตั้งอยู่สูงถึง 1,550 เมตร (5,090 ฟุต) เหนือระดับน้ําทะเล ภายในเมืองนี้มีเนินเขาที่โดดเดี่ยวโดยไม่เชื่อมโยงกับเครือข่ายโซ่ล้อมรอบ เช่น เอล อกุสติโน ซานโคสเม เอล ปิโน ลา มิลลา และเนินเขาโปร เนิน San Cristobal ใน เขต Rimac ซึ่ง อยู่ ทาง ตรง เหนือ ของ ย่าน ตัวเมือง เป็น บริเวณ ที่ ขัด สุด ของ เนินเขา Andean เติบโต

Metropolitan Lima ครอบคลุม 2,672.28 กม^.2 (1,031.77 ตร.ไมล์) ซึ่ง 825.88 กม (318.87 ตร.ไมล์) (31%) ประกอบด้วยเมืองจริงและ 1,846.40 กม.2 Plase (712.90 ตร.ไมล์) (69%) บริเวณชานเมือง พื้นที่เมืองกว้างออกไปประมาณ 60 กม. (37 ไมล์) จากทิศเหนือไปทิศใต้ และราวๆ 30 กม. (19 ไมล์) จากตะวันตกไปตะวันออก ศูนย์กลางเมืองตั้งอยู่ในพื้นที่ 15 กม. (9.3 ไมล์) ที่ชายฝั่งของแม่น้ํารีแมค ซึ่งเป็นแหล่งทรัพยากรที่สําคัญของเมืองนี้ เนื่องจากเป็นศูนย์รวมปริมาณน้ําที่จะไหลรินให้แก่ผู้อยู่อาศัยและเติมเชื้อเพลิงให้กับเขื่อนผลิตกระแสไฟฟ้าพลังน้ําที่จะผลิตกระแสไฟฟ้าสู่พื้นที่ แม้จะไม่มีข้อกําหนดทางการบริหารของเมืองนี้อยู่ก็ตาม แต่โดยปกติแล้วจะถือว่าเป็นของจังหวัดลิมา 30 เขตตอนกลางของจังหวัดลิมา 43 เขต ซึ่งสอดคล้องกับพื้นที่เมืองที่เป็นศูนย์กลางของเขตเซอร์คาโด เดอ ลิมา แห่งประวัติศาสตร์ เมืองนี้เป็นศูนย์กลางของ เขตรถไฟใต้ดินลิม่า หนึ่งใน10 เมโทรที่ใหญ่ที่สุดในอเมริกา ลิม่า เป็น เมือง ทะเล ทราย ที่ ใหญ่ เป็น อันดับ สาม ของ โลก หลัง จาก การาจี ปากีสถาน และ ไคโร อียิปต์

ภูมิอากาศ

ลิม่ามีสภาพภูมิอากาศที่อ่อนนุ่ม แม้ว่าจะอยู่ในเขตร้อนและทะเลทราย การที่ Lima เข้าใกล้น่านน้ําในมหาสมุทรแปซิฟิกนําไปสู่การควบคุมของมหาสมุทรแปซิฟิก ทําให้อุณหภูมิที่สูงขึ้นทางทะเลสายหนึ่งพอดี ทําให้สภาพอากาศที่ร้อนจัดยิ่งกว่าที่ควรจะเป็นสําหรับทะเลทรายในเขตร้อน ทําให้ Lima สามารถจัดประเภทเป็นภูมิอากาศทะเลทรายได้ (Koppen) BWh) ที่มีช่วงอุณหภูมิต่ํา อุณหภูมิไม่ค่อยต่ํากว่า 12 °ซ. (54 °ซ.) หรือสูงกว่า 29 °ซ. (84 °ซ.) สามารถระบุสองซีซันที่แตกต่างกันได้: ฤดูร้อน ธันวาคมถึงเดือนเมษายน และฤดูหนาวจากเดือนมิถุนายนถึงตุลาคม เดือนพฤษภาคมและพฤศจิกายนเป็นช่วงเวลาที่เปลี่ยนแปลงโดยทั่วไป โดยสภาพอากาศที่อบอุ่นและเย็นจัดในช่วงเดือนพฤษภาคม

ฤดู ร้อน เดือนธันวาคม ถึง เดือนมีนาคม จะ มี แสงแดด อบอุ่น และ ขน มุกกี้ ภาวะทรงตัวของอุณหภูมิต่ํา 18 °ซ. (64 °ซ.) ถึง 22 °ซ. (72 °ซ.) และสูง 24 °ซ. (75 °ซ.) ถึง 29 °ซ. (84 °ซ.) ฝูง หมู ตาม ฝั่ง เกิดขึ้น ใน ช่วง เช้า บาง ช่วง และ เมฆ ที่ สูง ใน ช่วง บ่าย และ ตอน เย็น แสงแดดฤดูร้อนมีสีสันหลากสีสัน มีป้ายชื่อโดยชาวท้องถิ่นว่าเป็น "ซิเอโล เดอ บรูจาส" (สเปนสําหรับ "ท้องฟ้าแห่งแม่มด") เพราะท้องฟ้านั้นมักจะเปลี่ยนสีของสีชมพู สีส้ม และสีแดงประมาณ 7 โมงเช้า

สภาพอากาศเฉลี่ยสําหรับท่าอากาศยานนานาชาติจอร์จ ชาเวซ

ระหว่าง ฤดู หนาว เดือนมิถุนายน ถึง ตุลาคม อากาศ จะ แตกต่าง ไป อย่างมาก ท้อง ฟ้า สีเทา สภาวะ เบรซี ความชื้น สูง และ อุณหภูมิ เย็น กว่า 10-15 วัน บนท้องฟ้าที่ปกคลุมด้วยความมืด ไม่ใช่เรื่องแปลก ในช่วงเช้าที่สงบเงียบ บางครั้งอาจเกิดขึ้นตั้งแต่เดือนมิถุนายนถึงเดือนกันยายนเป็นต้นมา ขณะที่ฝนยังตกอยู่ตามท้องถนนมีชั้นน้ําบางๆ ซึ่งโดยทั่วไปจะแห้งก่อนเวลาบ่าย อุณหภูมิฤดูหนาวแปรเปลี่ยนไประหว่างกลางวันและกลางคืน พวกเขามีพิสัยจากต่ํา 14 °ซ. (57 °ซ.) ถึง 16 °ซ. (61 °ซ.) และสูง 16 °ซ. (61 °ซ.) ถึง 19 °ซ. (66 °ซ.) ซึ่งไม่เกิน 20 °ซ. (68 °ซ.) ยกเว้นในเขตตะวันออกสุด

ความชื้น เชิง สัมพัทธ์ นั้น สูง เสมอ โดยเฉพาะ ใน ตอน เช้า ความชื้นสูงส่งหมอกควันช่วงเช้าสั้น ๆ ในช่วงต้นฤดูร้อนและฟ้าเมฆที่ค่อย ๆ ปรากฏอย่างสม่ําเสมอในช่วงฤดูหนาว (โดยทั่วไปจะมีการพัฒนาในเดือนพฤษภาคมและคงอยู่ในช่วงปลายเดือนพฤศจิกายนหรือต้นเดือนธันวาคม) การไหลบนฝั่งส่วนใหญ่ทําให้พื้นที่ในลิมาเป็นพื้นที่ที่มีเมฆหนาแน่นที่สุด ในหมู่ชายฝั่งเปรู ไลม่ามีแสงแดดเพียง 1284 ชั่วโมงต่อปี 28.6 ชั่วโมงในเดือนกรกฎาคม และ 184 ชั่วโมงในเดือนเมษายน ซึ่งก็น้อยมากสําหรับละติจูดนี้ เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว ลอนดอนจะมีแสงแดดเฉลี่ย 1653 ชั่วโมงต่อปี และมอสโคว์ 1731 ชั่วโมงต่อปี เมฆฤดูหนาวเคลื่อนตัวให้ชาวบ้านต้องค้นหาแสงอาทิตย์ในหุบเขาอันดีสซึ่งตั้งอยู่สูงเหนือระดับน้ําทะเลถึง 500 เมตร

ในขณะที่ความชื้นสัมพัทธ์อยู่สูง ปริมาณน้ําฝนก็ต่ํามากเนื่องจากเสถียรภาพของบรรยากาศที่มั่นคง ฝนที่ตกต่ําอย่างรุนแรง กระทบต่อปริมาณน้ําของเมือง ซึ่งกําเนิดมาจากบ่อและแม่น้ําที่ไหลมาจากแม่น้ําแอนเดส เขตอินแลนด์สามารถรับน้ําฝนได้ทุกที่ในระหว่าง 1 ถึง 6 ซม. (2.4 นิ้ว) ต่อปี ซึ่งสะสมได้ส่วนใหญ่ในช่วงฤดูหนาว เขตชายฝั่งได้รับเฉพาะ 1 ถึง 3 ซม. (1.2 นิ้ว) ดัง ที่ ได้ กล่าว ไป แล้ว ก่อนหน้านี้ หยาด น้ํา ฝน ฤดู หนาว ได้ เกิดขึ้น ใน รูป ของ เหตุการณ์ ฝน ที่ ยังคง ตก อยู่ ใน ช่วง เช้า ที่ ยังคง อยู่ นี่ คือ ภาค ท้องถิ่น ที่ เรียก ว่า ' garua ' , 'llovizna ' หรือ ' camancaus ' ในทางกลับกัน ฝนในฤดูร้อนก็ตกอย่างต่อเนื่องและเกิดขึ้นในรูปของแสงโดดเดี่ยวและฝนที่ตกช่วงสั้นๆ โดย ทั่วไป แล้ว มัน จะ เกิดขึ้น ใน ช่วง บ่าย และ ตอน เย็น เมื่อ เหลือ จาก พายุ อันดีส มา ถึง จาก ตะวันออก การขาดแคลนฝนที่ตกหนักที่เกิดขึ้นจากเสถียรภาพในบรรยากาศที่สูงก่อให้เกิดผลตรงกันข้ามกับการรวมกันของน้ําเย็น ๆ จากการตกใส่แนวชายฝั่งกึ่งถาวรและการปรากฏของอากาศเย็นจัดและอากาศอบอุ่นซึ่งเกี่ยวข้องกับแอนติไซโคลนในแปซิฟิกใต้

ภูมิอากาศของลิมา (เช่นเดียวกับเปรูชายฝั่งส่วนใหญ่) ได้รับการรบกวนอย่างรุนแรง ในเหตุการณ์ เอล นิโน โดยปกติน้ําชายฝั่งมักจะมีอุณหภูมิเฉลี่ยประมาณ 17-19 °ซ. (63-66 °ฟ) แต่มีอุณหภูมิที่อุ่นขึ้นมาก (ในปี 2541 เมื่อน้ําถึง 26 °ซ. (79 °ซ.) อุณหภูมิอากาศสูงขึ้นตามนั้น

คนในลิม่า

ด้วยประชากรเทศบาลจํานวน 8,852,000 และ 9,752,000 ประเทศ สําหรับพื้นที่มหานครและความหนาแน่นของประชากร 3,008.8 ชาวเมืองต่อตารางกิโลเมตร (7,793/ตร.ไมล์) ณ ปี 2550 ไลมาเป็นเมืองที่มีประชากรสูงสุดเป็นอันดับ 30 ของโลก ตั้งแต่ปี 2557 และเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับสองของอเมริกาใต้ โดยนับจากจํานวนประชากรในเซาเปาโล นับจากเซาเปาโล ประชากร ของ มัน มี กลุ่ม ชน เชื้อชาติ และ กลุ่ม ชาติพันธุ์ ผสม กัน อย่าง ซับซ้อน ตระกูลชาวอเมริกันและยุโรป (ส่วนใหญ่เป็นชาวสเปนและชาวอิตาลี) เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุด ชาว ยุโรป เป็น กลุ่ม ที่ ใหญ่ เป็น อันดับ สอง หลายส่วนเป็นเชื้อสายสเปน อิตาลี หรือเยอรมัน ส่วน อื่น ๆ ก็ คือ เชื้อสาย ฝรั่งเศส อังกฤษ หรือ โครเอเชีย ชนกลุ่มน้อยในไลม่าได้แก่ชาวอเมริกัน (ส่วนใหญ่เป็นชาวไอมาราและเคชวา) และชาวแอโฟร-เปรูเวียนส์ ซึ่งบรรพบุรุษของแอฟริกาในตอนแรกนั้นถูกนํามายังภูมิภาคนี้เป็นทาส ชาวยิวเชื้อสายยุโรป และชาวตะวันออกกลางอยู่ที่นั่น ชุมชนชาวเอเชียในลิม่าส่วนใหญ่เป็นชาวจีน (กวางตุ้ง) และทายาทญี่ปุ่น ซึ่งบรรพบุรุษส่วนใหญ่มาอยู่ในช่วงศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ใน เมือง นี้ มี การ พลัด ถิ่น ของ ชาว จีน ที่ ใหญ่ ที่สุด ใน ลาตินอเมริกา

เด็กในโรงเรียนประถมในซานเตียโกเดซูร์โก

การ ตั้ง ข้อ ตกลง แรก ใน สิ่งที่ จะ กลายเป็น ที่ ลิมา ถูก สร้าง ขึ้น จาก บล็อก อาศัย 117 แห่ง ใน ปี 1562 อีก เขต หนึ่ง ถูก สร้าง ขึ้น ใน แม่น้ํา ริแมค และ ใน ปี 1610 สะพาน หิน แห่ง แรก ได้ ถูก สร้าง ขึ้น ไลม่ามีประชากรประมาณ 26,000 คน มีสีขาว 40% ประกอบขึ้นประมาณ 38% ใน ปี ค .ศ . 1748 ประชากร ผิว ขาว รวม ทั้งหมด 16 , 000 - 18 , 000 คน ใน ปี 1861 จํานวน ผู้ อาศัย เกิน กว่า 100 , 000 คน และ 1927 ได้ เพิ่ม ขึ้น เป็น สอง เท่า

ใน ช่วง ต้น ศตวรรษ ที่ 20 ผู้ อพยพ เป็น พัน ๆ คน มา ที่ เมือง นี้ รวม ทั้ง คน เชื้อสาย ยุโรป พวก เขา จัด กลุ่ม สังคม และ สร้าง โรง เรียน ของ ตัวเอง ตัวอย่างเช่น โรงเรียนอเมริกัน-เปรู ฟรานซา เดอ ลิมา ไลเซ่ ฟรังโก-เปรูเวียน และโรงพยาบาลไมซันเดซานเต โรงเรียนมาร์คแฮม วิทยาลัย อังกฤษ-เปรู ในมอนเทอริโค แอนโทนิโอ เรย์มอนดิ โรงเรียนอิตาลี โรงเรียนเปสตาโลซิสวิส และโรงเรียนเยอรมันเปรูอีกหลายแห่ง

ชาวจีนและคนญี่ปุ่นจํานวนน้อยกว่าเดินทางมาลิม่า และตั้งตัวอยู่ในย่านบาร์ริโอส อัลโทส ในย่านใจกลางลิม่า ผู้อาศัยอยู่ในไลมาเรียกภัตตาคารจีนว่า เมืองคาลล์ คาปอน และภัตตาคารชิฟาที่มีชื่อเสียงในเมืองจีน ซึ่งมีภัตตาคารขนาดเล็ก นั่งลง ซึ่งโดยปกติแล้วเป็นภัตตาคารอาหารจีนที่ให้บริการเกี่ยวกับอาหารจีนแบบเปรู สามารถพบได้โดยคนจํานวนมากในดินแดนนี้

ในปี 2557 สถาบันแห่งชาติเพื่อสถิติและข้อมูล (สถาบันแห่งชาติเอสตาดิสติกา อี อินฟอร์มิติกา (สถาบันแห่งชาติ) รายงานว่าประชากรในเขต 49 ของลิมาคือ 9,752,000 คน รวมทั้งจังหวัดคัลลาวตามรัฐธรรมนูญ เมืองและ (เขตมหานคร) แสดงถึงประมาณ 29% ของประชากรประเทศ ประชากรของเมือง 48.7% เป็นผู้ชายและ 51.3% เป็นผู้หญิง 49 เขตในเมโทรโพลิตัน ลิม่า แบ่งออกเป็น 5 ส่วน Cono Norte (North Lima), Lima Este (East Lima), รัฐธรรมนูญของ Callao, Lima Centro (Central Lima) และ Lima Sur (South Lima) พื้นที่ที่ใหญ่ที่สุดในลิมา นอร์เต ที่มีประชากร 2,475,432 คน และลิมา เอสเต มีประชากร 2,619,814 คน รวมทั้งเขตที่ใหญ่ที่สุดคือ ซานฮวน เดอ ลูริกานโช ซึ่งเป็นเจ้าภาพจํานวน 1 ล้านคน

ลิม่าเป็นเมืองที่ยังสาว ตามข้อมูลของ ไอนี่ ภายในปี 2014 การกระจายอายุในลิม่าคือ 24.3% ระหว่าง 0 ถึง 14, 27.2% ระหว่าง 15 ถึง 29, 22.5% ระหว่าง 30 ถึง 44, 15.4% ระหว่าง 45 ถึง 59 และ 10.6% สูงกว่า 60

ปวยบโลส โจเวเนส อยู่บริเวณชานเมืองไลม่าในปี 2015 หลาย ๆ คน ใน ปัจจุบัน นี้ รวม ตัว กัน

ย้ายไปที่ลิม่า จากเปรูที่เหลือ เป็นเรื่องใหญ่ ใน ปี 2013 มี คน รายงาน ว่า มี คน เข้า มา จาก อีก ภูมิภาค หนึ่ง ถึง 480 , 000 คน นี่แสดงถึงเกือบ 36% ของประชากรทั้งหมดในเมโทรโพลิตัน ลิม่า สามเขตที่จัดหาคนอพยพส่วนใหญ่คือ จุนอิน แอนคัช และ อายาคูโช ใน ทาง ตรงกันข้าม มี เพียง 390 , 000 ที่ อพยพ จาก ลิม่า ไป ยัง อีก ภูมิภาค หนึ่ง

อัตราการเติบโตของประชากรประจําปีคือ 1.57% ใน 43 เขต ของ มหานคร นั้น มี ประชากร มาก กว่า เขต อื่น ๆ มาก ตัวอย่างเช่น ซานฮวน เด ลูริกันโช, ซาน มาร์ติน เดอ พอร์เรส, โคมาส, วิลลา เอลซัลวาดอร์ และวิลลา มาเรีย เดล ทริอันโฟ เป็นเจ้าภาพกว่า 400,000 คน ในขณะที่ซาน ลุยส์, ซาน อิสิโดร, มักดาเลนา เดล มาร์, ลินซ์ และบารันโค มีผู้อยู่อาศัยน้อยกว่า 60000 คน

งาน วิจัย สํารวจ ใน บ้าน ปี 2005 แสดง ให้ เห็น ถึง การ กระจาย เศรษฐกิจ และ สังคม สําหรับ ครอบครัว ใน ลิมา ใช้รายได้ประจําเดือนสําหรับระบบเศรษฐกิจสังคมระดับ A; เส้นโลหะระหว่าง 2,000 (US$612) และ 6,000 เส้น (US$1,840) สําหรับระดับ B; สลูด 840 (US$257) ถึง 2,000 (US$612) สําหรับระดับ C; 420 โพล (US$128) ถึง 1200 เพลน (US$368) สําหรับระดับ D; และสูงสุด 840 ploe (US$257) สําหรับ level E ในลิม่า 18% อยู่ในระดับ E 32.3% ในระดับ D; 31.7% ในระดับ C; 14.6% ในระดับ B; และ 3.4% ในระดับ A ในแง่นี้ 82% ของประชากรในครอบครัวที่มีรายได้น้อยกว่า 2000 (หรือ 612 เหรียญสหรัฐ) ต่อเดือน ความ แตกต่าง ที่ แยก ได้ ระหว่าง ระดับ เศรษฐกิจ สังคม อื่น ๆ รวม ไป ถึง ระดับ การศึกษา การ เป็น เจ้าของ รถยนต์ และ ขนาด บ้าน

ใน มหานคร ลิม่า ใน ปี 2013 สัดส่วน ของ ประชากร ที่ อาศัยอยู่ ใน บ้าน ของ คน ยากจน อยู่ ที่ 12 . 8 % ระดับความยากจนจะถูกวัดโดยครัวเรือนที่ไม่สามารถเข้าถึงอาหารพื้นฐานและบริการขั้นพื้นฐานต่างๆ เช่น เสื้อผ้า ที่อยู่อาศัย การศึกษา การขนส่งและสุขภาพ ระดับความยากจนได้ลดลงจาก 2011 (15.6%) และ 2012 (14.5%) Lima Sur เป็นพื้นที่ใน Lima ที่มีสัดส่วนสูงสุดของความยากจน (17.7%) ตามด้วย Lima Este (14.5%), Lima Norte (14.1%) และ Lima Centro (6.2%) นอกจากนี้ 0.2% ของประชากร ยังอยู่ในภาวะยากจนอย่างสุดโต่ง นั่นหมายความว่าพวกเขาไม่สามารถเข้าถึงตะกร้าอาหารพื้นฐานได้

ภาพรวมของเขต คอสตา เวอร์เด และมหาสมุทรแปซิฟิก มิราฟลอเรส

ตึกตลาดหลักทรัพย์ลิม่า

ลิม่าเป็นศูนย์อุตสาหกรรมและการเงินของประเทศ และเป็นศูนย์การเงินที่สําคัญที่สุดแห่งหนึ่งของลาตินอเมริกา เป็นบ้านของบริษัทและโรงแรมต่างๆ มัน มี ผลิต อุตสาหกรรม ของ เปรู มาก กว่า 2 ใน 3 และ ส่วน ใหญ่ ใน ภาค อุตสาหกรรม ของ เปรู

เขต มหานคร ที่ มี โรง งาน ประมาณ 7 , 000 แห่ง เป็น ตําแหน่ง หลัก ของ อุตสาหกรรม ผลิตภัณฑ์ประกอบด้วยผ้า เสื้อผ้า และอาหาร สารเคมี ปลา หนัง และ อนุพันธ์ ของ น้ํามัน ถูก ผลิต และ ประมวล ผล เขต การ เงิน อยู่ ใน ซาน อิสไซโดร ใน ขณะ ที่ กิจกรรม ด้าน อุตสาหกรรม ส่วน ใหญ่ เกิดขึ้น ทาง ตะวัน ตก ของ เมือง ขยาย ไป ถึง สนามบิน ใน คาลาโอ ไลม่ามีอุตสาหกรรมส่งออกที่ใหญ่ที่สุดในอเมริกาใต้ และเป็นศูนย์กลางภาคอุตสาหกรรมสินค้า

ตอร์เร บันโก เด ลา นาซิออน เขต ซาน บอร์ จา

อุตสาหกรรมเริ่มต้นในทศวรรษ 1930 และ 1950 ผ่านนโยบายการทดแทนการนําเข้า การผลิต 14% ของ GNP ในช่วงปลายทศวรรษ 1950 สินค้าบริโภคสูงถึง 70% ผลิตขึ้นในโรงงานในลิม่า

ท่าเรือ Calao เป็นหนึ่งในท่าการประมงหลักและท่าเรือพาณิชย์ในทวีปอเมริกาใต้ โดยครอบคลุมพื้นที่ 47 เฮกตาร์ (120 เอเคอร์) และขนส่งสินค้าถึง 20.7 ล้านตันในปี 2550 สินค้าส่งออกหลักคือสินค้าโภคภัณฑ์: น้ํามัน เหล็ก เงิน สิงค์ ฝ้าย น้ําตาล และกาแฟ

ในปี 2003 ลิม่าได้สร้าง 53% ของ GDP บริษัทต่างประเทศส่วนใหญ่ในเปรู ตั้งรกรากอยู่ที่ลิม่า

ในปี 2007 เศรษฐกิจของเปรูเติบโต 9% อัตราการเติบโตที่ใหญ่ที่สุดในอเมริกาใต้ ตลาดหลักทรัพย์ไลม่าเพิ่มขึ้น 185.24% ในปี 2549 และในปี 2550 โดยอีก 168.3% ทําให้ตลาดหลักทรัพย์แห่งนั้นเติบโตเร็วที่สุดในโลก ใน ปี 2006 ตลาด หุ้น แห่ง ไลม่า เป็น ต้นทุน ที่ มี กําไร สูงสุด ใน โลก

การประชุมสุดยอดความร่วมมือทางเศรษฐกิจระหว่างเอเชีย-แปซิฟิกปี 2551 และละตินอเมริกา การประชุมสุดยอดของแคริบเบียนและสหภาพยุโรปได้จัดขึ้นที่นั่น

ลิมาเป็นสํานักงานใหญ่สําหรับธนาคารต่าง ๆ เช่น บังโก เดอ เครดิโต เดล เปรู สโกเทียบังก์ เปรู อินเตอร์แบงก์ ธนาคารแห่งชาติ บันโก คอนติเนนทัล มิบันโก บันโค อินเตอร์เมริกาโน เด ฟินาซาส บันโก เดอ คอมิโช มัน เป็น สํานักงานใหญ่ ของ ภูมิภาค สําหรับ สแตนดาร์ด ชาร์เตอร์ด บริษัทประกันภัยในลิมาประกอบด้วย ริแมค เซกูรอส มาเฟร เปรู อินเตอร์เซกูโร ปาซิฟิโก โปรเตกตาและลา โปซิทิวา

พระราชวังเปรู

ประเทศ

ลิม่าคือเมืองหลวงของสาธารณรัฐเปรูและลิม่า เช่น เดียว กัน มัน ก็ เป็น บ้าน ของ รัฐบาล เปรู สาม สาขา

สาขาผู้บริหารมีสํานักงานใหญ่อยู่ที่ทําเนียบรัฐบาล ตั้งอยู่ที่นายกเทศมนตรีพลาซา ทุกกระทรวงอยู่ในเมือง

สาขานิติบัญญัติได้รับมอบหมายให้ดํารงตําแหน่งใน สภานิติบัญญัติแห่งชาติ และเป็นบ้านของสภาแห่งสาธารณรัฐเปรู

พระราชวังแห่งความยุติธรรม, ลิมา

สํานักงานศาลมีสํานักงานใหญ่อยู่ที่ทําเนียบแห่งความยุติธรรม และเป็นที่พํานักของศาลสูงสุดแห่งเปรู ศาลยุติธรรมในลิมาเป็นที่นั่งของศาลสูงสุดแห่งความยุติธรรม ซึ่งเป็นศาลสูงสุดในเปรู ซึ่งมีอํานาจตามกฎหมายเหนืออาณาเขตทั้งหมดของเปรู

ลิม่าเป็นที่นั่งของ 2 ใน 28 วินาที สูงสุด หรือ ศาลยุติธรรม สุพีเรีย ศาลสูงสุดที่หนึ่งและเก่าแก่ที่สุด ในลิม่า เป็นศาลยุติธรรมสูงสุด เนื่องจากองค์กรตุลาการของเปรู พื้นที่ซึ่งเป็นศูนย์กลางสูงสุดของศาลยุติธรรมแห่งนี้ตั้งอยู่ในลิมา แม้ว่าจะมีข้อเท็จจริงที่ว่าเขตอํานาจทางกฎหมายมีอํานาจตามกฎหมายมากกว่า 35 เขตใน 43 เขต ศาลสูงสุดแห่งโคโนนอร์เต เป็นศาลสูงสุดลําที่สองที่ตั้งอยู่ในลิมา และเป็นส่วนหนึ่งของเขตอํานาจศาลแห่งลิมาเหนือ เขตอํานาจศาลนี้มีอํานาจ เหนือเขต 8 เขตที่เหลือ ทั้งหมดอยู่ในลิมาทางตอนเหนือ

ภายใน

ลิมาซิตีฮอลล์

เมืองนี้มีขนาดใกล้เคียงกับจังหวัดลิม่า ซึ่งแบ่งออกเป็น 43 เขต เทศบาลนครหลวงมีอํานาจเหนือเมืองทั้งเมือง ในขณะที่แต่ละเขตมีรัฐบาลท้องถิ่นของตัวเอง ไม่เหมือนกับประเทศอื่น ๆ เทศบาลนครหลวง แม้ว่าเทศบาลนครหลวงจะทําหน้าที่คล้าย ๆ กับรัฐบาลในภูมิภาค เนื่องจากไม่ได้เป็นของพื้นที่ 25 ภูมิภาคของเปรูก็ตาม แต่ละ 43 เขต มีเขตเทศบาลของตัวเองรับผิดชอบเขตและประสานงานกับเทศบาลเมือง

ระบบการเมือง

เทศบาลนครหลวงนี้ไม่เหมือนกับประเทศอื่น ๆ เลย เขตมหานครนั้นมีหน้าที่ปกครองในภูมิภาค และไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของอํานาจการปกครองแต่อย่างใด ตามข้อมูลจากมาตรา 65 ปี 27867 ของกฎหมายการปกครองระดับภูมิภาค ที่ลงมติเมื่อวันที่ 16 พฤศจิกายน 2545 องค์กรทางการเมืองฉบับก่อนหน้านี้ยังคงแสดงท่าทีว่าผู้ว่าการฯ เป็นผู้มีอํานาจทางการเมืองสําหรับภาครัฐและเมือง หน้าที่ ของ อํานาจ นี้ ส่วน ใหญ่ เป็น ตํารวจ และ ทหาร รัฐบาลเมืองเดียวกัน ครอบคลุมเขตเทศบาลท้องถิ่น

องค์การระหว่างประเทศ

ลิมาเป็นที่ตั้งของกองบัญชาการใหญ่ของประเทศแอนดีส ที่เป็นสหภาพศุลกากร ซึ่งประกอบด้วยประเทศอเมริกาใต้ ของโบลิเวีย โคลัมเบีย เอกวาดอร์ และเปรู พร้อมกับองค์กรอื่น ๆ ในภูมิภาคและระหว่างประเทศ

ลิม่าเป็นตารางหลัก ซี 1843

อาคารสมัยใหม่ในเขตการเงิน

สถาปัตยกรรมของลิม่า มีรูปแบบที่ผสมผสานกัน ตัวอย่างสถาปัตยกรรมอาณานิคมยุคแรก ๆ ได้แก่ อารามในซานฟรานซิสโก มหาวิหารและทอร์เร ทาเกิล โดยทั่วไปแล้วโครงสร้างเหล่านี้ จะได้รับอิทธิพลจากบาโรคของสเปน แบบยุคคลาสสิกใหม่ของสเปน และแบบอาณานิคมสเปน หลัง จาก ที่ มี อิสรภาพ แล้ว ค่อย ๆ เปลี่ยน ไป สู่ รูปแบบ ของ นูโวและ ศิลปะ งาน หลาย ชิ้น ได้รับ อิทธิพล จาก สถาปัตยกรรม ฝรั่งเศส อาคาร ของ รัฐบาล และ สถาบัน ทาง วัฒนธรรม หลาย แห่ง ได้ ถูก สร้าง ขึ้น ใน ช่วง นี้ ในช่วงทศวรรษ 1960 ความโหดร้ายได้เริ่มต้นขึ้นในลิมา สืบเนื่องจากรัฐบาลทหารของฮวน เวลาสโก อัลวาราโด ตัวอย่างสถาปัตยกรรมนี้ได้แก่ พิพิธภัณฑ์ของประเทศและกระทรวงกลาโหม ตึก ระฟ้า ระฟ้า ใน ศตวรรษ ที่ 21 ที่ เพิ่ม ขึ้น มา โดยเฉพาะ ใน เขต การ เงิน

สวน สาธารณะ ใหญ่ ที่สุด อยู่ ใน บริเวณ กลาง รวม ทั้ง สวน สาธารณะ แห่ง เขต สงวน สวน สาธารณะ คัมโป เดอ มาร์ต และ สวน สาธารณะ มหาวิทยาลัย สวน สาธารณะ แห่ง เขต สงวน คือ บ้าน ของ แหล่ง น้ําพุ ที่ ใหญ่ ที่สุด ใน โลก ที่ รู้จัก กัน ใน นาม วง เวทย์ น้ํา สวนขนาดใหญ่หลายแห่งอยู่นอกศูนย์กลางเมือง รวมทั้งสวนสัตว์ป่าลดโต ปานตานอส เดอ วิลลา ไวลด์ไลฟ์ เอลกอล์ฟ (ซานไอซิโดร) ปาร์คี เดอ เลเยนดาส (ลิมา ซู) เอล มาเลคอน เดอ มิราฟลอเรส และกอล์ฟ อินจาส

ตารางถนนวางอยู่พร้อมกับระบบของพลาสซาที่คล้ายกับการปัดเศษออกหรือทิศทาง นอกจากวัตถุประสงค์ที่นําไปใช้ได้จริงนี้แล้ว ลาซาสยังเป็นพื้นที่สีเขียวหลักและมีอนุสรณ์สถาน รูปปั้น และน้ําพุน้ํา

อิทธิพลที่มีต่อชาวยุโรป แอนดีน วัฒนธรรมชาวแอฟริกันและเอเชียที่มีอิทธิพลอย่างมาก ไลม่าคือหม้อที่กําลังละลายเนื่องจากเป็นภาคอาณานิคม การอพยพเข้าเมืองและมีอิทธิพลที่ไม่สร้างถิ่นกําเนิด ศูนย์ ประวัติศาสตร์ ได้ ถูก ประกาศ เป็น มรดก โลก ยูเนสโก ใน ปี 1988

เมืองนี้เป็นที่รู้จักในนามเมืองหลวงทางคณิตศาสตร์ของอเมริกา ผสมพันธุ์ภาษาสเปน แอนดีส และประเพณีทางวัฒนธรรมของเอเชีย

ชายหาดของไลม่า ตั้งอยู่ทางเหนือและตอนใต้ของเมือง ได้ไปเยี่ยมเยียนอย่างหนักในช่วงฤดูร้อน ภัตตาคาร คลับ และโรงแรม เสิร์ฟชาวหาด ลิม่ามีฉากโรงละครที่มีชีวิตชีวาและมีความเคลื่อนไหว รวมทั้งละครคลาสสิค การแสดงทางวัฒนธรรม ละครสมัยใหม่ ละครทดลอง ละคร ละคร ละคร ละคร การแสดงเต้น และละครสําหรับเด็ก ลิมาเป็นบ้านของโรงละครเทศบาล โรงละครเซกูรา โรงละครญี่ปุ่น-เปรู โรงละครมาซาโน โรงละครอังกฤษ โรงละครของศูนย์วัฒนธรรมปุคป์ และโรงละครยูยัคคานี

ภาษา

ซึ่งรู้จักกันในชื่อเปรูโคสต์สเปน ภาษาสเปนของลิมา มีลักษณะเป็นเอกลักษณ์ของการขาดความตั้งใจอันเข้มแข็ง ซึ่งพบได้ในบริเวณที่พูดภาษาสเปนอีกหลายพื้นที่ มันถูกครอบงําอย่างมาก โดยคาสติเลียนสเปน ตลอดช่วงการปกครองเขตการปกครองของเขตการปกครองของสเปน ส่วนใหญ่อยู่ในลิม่า มาจากแคสติล ลิเมียน คาสติลเลียน ก็ มี ลักษณะ ของ การ ขาด วอซิโอ ไม่ เหมือน กับ ประเทศ อเมริกา อื่น ๆ ใน ช่วง เสียด สิบ ปี นี่ เป็น เพราะ โวโซ ถูก ใช้ เป็น หลัก ใน กลุ่ม เศรษฐกิจ สังคม ต่ํา ของ สเปน กลุ่ม สังคม ที่ ไม่ได้ เริ่ม มา ปรากฏตัว ใน ลิมา จนถึง ช่วง ล่า อาณานิคม

ภาษาลิเมียนสเปนนั้นแตกต่างไปจากความแตกต่างของภาษาสเปนนี้ เมื่อเปรียบเทียบกับสําเนียงลาตินอเมริกาคนอื่น ๆ และได้รับอิทธิพลจากกลุ่มผู้อพยพต่าง ๆ ซึ่งรวมถึงอิตาเลียน ชาวอันดาลูซิส ชาวแอฟริกันตะวันตก จีน และญี่ปุ่น และยังได้รับอิทธิพลจากแรงกษมด้วย อันเป็นผลมาจากโลกาภิวัตน์ รวมทั้งจากแอนดีสสเปนและเคชัว อันเนื่องมาจากการโยกย้ายถิ่นฐานของเทือกเขาแอนดีส

พิพิธภัณฑ์

ลิม่าคือบ้านที่พิพิธภัณฑ์มีความเข้มข้นสูงสุดของประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพิพิธภัณฑ์แห่งชาติอาร์เควโลเจีย แอนโทรโวเลีย เดล เปรู พิพิธภัณฑ์ศิลปะ พิพิธภัณฑ์เปโดร เดอ โอสมา พิพิธภัณฑ์ธรรมชาติ พิพิธภัณฑ์แห่งชาติ พิพิธภัณฑ์ออโร มูเซโอ เดล ลาร์โคมาร์ พิพิธภัณฑ์ศิลปะอิตาลี พิพิธภัณฑ์ศิลปะทองและพิพิธภัณฑ์สิ่งอํานวยความสะดวก พิพิธภัณฑ์ เหล่า นี้ เน้น ไป ที่ วัฒนธรรม ศิลปะ ยุค ก่อน โคลัมเบียน ประวัติศาสตร์ ธรรมชาติ วิทยาศาสตร์ และ ศาสนา พิพิธภัณฑ์ศิลปะอิตาลีแสดงศิลปะยุโรป

• พิพิธภัณฑ์ของชาติ มีวัตถุเป็นพันๆ ชิ้น ครอบคลุมช่วงการยึดครองของมนุษย์ในเปรู

• พิพิธภัณฑ์ศิลปะอิตาลี เป็นพิพิธภัณฑ์ศิลปะยุโรปแห่งเดียวในเปรู ภายใต้การบริหารของสถาบันวัฒนธรรมแห่งชาติ

• พิพิธภัณฑ์ลาร์โก้ เป็นพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยก่อนโคลัมเบียนที่เป็นเจ้าของโดยเอกชน ซึ่งสร้างในอาคารหลังยุคศตวรรษที่ 18 ซึ่งสร้างขึ้นในพีระมิดยุคก่อนสมัยโคลัมเบียน

• พิพิธภัณฑ์ แห่ง ชาติ ของ คณะ โบราณคดี มานุษยวิทยา และ ประวัติศาสตร์ ของ เปรู เป็น พิพิธภัณฑ์ ที่ ใหญ่ ที่สุด และ เก่า ที่สุด ใน เปรู

การท่องเที่ยว

ศูนย์ประวัติศาสตร์ลิมา

มรดกโลก
เกณฑ์	วัฒนธรรม: iv
การอ้างอิง	500
การจารึก	1988 (เซสชันที่ 12)
ส่วนขยาย	1991
พื้นที่	259.36 เฮตา
เขตบัฟเฟอร์	766.7 เฮา

ศูนย์ ประวัติศาสตร์ ที่ สร้าง ขึ้น จาก เขต ของ ลิมา และ ริแมค ได้ รับ การ ประกาศ ให้ เป็น แหล่ง มรดก โลก โดย ยูเนสโก ใน ปี 1988 ตัวอย่างสถาปัตยกรรมอาณานิคม ได้แก่ อาราม แห่ง ซาน ฟรานซิสโก นายกเทศมนตรีพลาซา มหาวิหาร สภา ซานโต โดมิงโก และ วัง ทอร์เร ทาเกิล

ทัวร์โบสถ์ของเมือง เป็นวงจรยอดนิยม การเดินทางเยือนเขตตอนกลางของโบสถ์ต่าง ๆ ที่มีอายุตั้งแต่ศตวรรษที่ 16 ถึง 17 ซึ่งถือเป็นการเยี่ยมเยียนโบสถ์และวัดของซานฟรานซิสโก กล่าวไว้ว่า โบสถ์แห่งนี้มีความเชื่อมโยงกับโบสถ์แคตาคอม ทั้งสองประกอบด้วยภาพเขียน ภาพเขียนเซบิเลียน และรูปปั้นไม้ตกแต่ง

และยังมีชื่อเสียงอีกว่า สถานบริสุทธิ์แห่งกรุงลาสนาซาเรนาส เป็นจุดกําเนิดขององค์พระผู้เป็นเจ้าแห่งมิราเคิล ซึ่งมีเทศกาลต่างๆในเดือนตุลาคมเป็นเหตุการณ์สําคัญยิ่งของนคร บางส่วนของกําแพงยังคงอยู่ และถูกนักท่องเที่ยว ตัวอย่าง ของ การ ปกป้อง ชาว สเปน ยุค กลาง ถูก สร้าง ขึ้น เพื่อ ปกป้อง เมือง จาก การโจมตี ของ โจรสลัด และ พล รัฐ

ชายหาดจะถูกเยี่ยมเยียนในช่วงฤดูร้อนซึ่งตั้งอยู่บนทางหลวงสหรัฐฯ ทางตอนใต้ของเมืองเช่นเมืองลูริน ปุนตา เฮอร์โมซา ซานตามาริอาเดลมาร์ (เปรู) ซานบาร์โตโล ชายหาดมิราฟโลเรสและเอเชีย

ฮัวคา ปูคลานา โบราณสถานดังกล่าวเป็นปิรามิดที่เหนียวแน่นและเหนียวตั้งอยู่ในเขตมิราฟลอเรส ซึ่งสร้างจากปูนที่อัดแน่นเจ็ดรูป มันเป็นศูนย์จัดการและพิธีที่สําคัญ สําหรับความก้าวหน้าของวัฒนธรรมไลม่า

เขตชานเมืองของเมืองคีเนกิลลา ปาคามักและเมืองโชสิกา เป็นสถานที่ท่องเที่ยวในหมู่คนท้องถิ่น เพราะ ว่า พวก เขา อยู่ ใน ระดับ สูง กว่า ลิมา พวก เขา จึง ได้รับ แสงแดด มาก ขึ้น ใน ช่วง เดือน หนาว บางอย่าง ที่ เมือง มัก จะ ขาด จาก หมอก ฤดูกาล

ตามข้อมูลจากดัชนีเมืองปลายทางทั่วโลก ปี 2552 ของมาสเตอร์การ์ด ไลม่าเป็นจุดหมายปลายทางสูงสุดในอเมริกาใต้ โดยมีผู้เข้าชมนานาชาติจํานวน 2.63 ล้านคนในปี 2551 และคาดการณ์การเติบโตของ 10.00% สําหรับปี 2552

อาหาร

กาอูซาลีเมญา

ไลม่า เป็น ที่ รู้จัก กัน ใน นาม เมือง หลวง สากล ของ อเมริกา ครับ เขตการเข้าเมืองและศูนย์กลางการปกครองของเขตการปกครองสเปน เชฟได้รวบรวมจานที่นํามาโดยผู้รุกรานและคลื่นของผู้อพยพ: แอฟริกัน ยุโรป จีน และญี่ปุ่น ตั้งแต่ ครึ่ง หนึ่ง ของ ศตวรรษ ที่ 20 ผู้ อพยพ จาก ประเทศ ต่าง ชาติ เข้า มา ร่วม กับ ผู้ อพยพ ภายใน จาก เขต ชนบท อาหาร ใน ลิม่า ประกอบ ไป ด้วย อาหาร ครีโอล ชิฟา เซบิเคอเรียส และ พอลเลเรียส

ใน ศตวรรษ ที่ 21 ร้าน อาหาร ของ มัน ได้ รับ รู้ ใน ระดับ สากล

ใน ปี 2550 สังคม เปรู เพื่อ การ แข่งขัน อาสาสมาคม ของ เปรู เกิด มา โดย มี เป้าหมาย ของ การ ใช้ อาหาร ของ เปรู มา รวม กัน ซึ่ง จะ ส่งเสริม อัตลักษณ์ ของ ชาติ เปรู สังคม ที่ เรียก ว่า APEGA มี ผู้ มี โภชนาการ สถาบัน เพื่อ ฝึก ทาง การเกษตร เจ้าของ ร้าน อาหาร เชฟ และ อาหาร นัก วิจัย และ นัก ข่าว พวก เขา ทํา งาน กับ มหาวิทยาลัย ผู้ อํานวยการ ผลิต อาหาร ชาว ประมง ชาว พื้นบ้าน และ ผู้ ขาย ใน ตลาด อาหาร หนึ่ง ใน โครงการ แรก ๆ ของ พวก เขา (ปี 2008) คือ การ สร้าง เทศกาล อาหาร ที่ ใหญ่ ที่สุด ใน ลาตินอเมริกา ชื่อ มิสทูรา ("ผสมผสาน " ใน โปรตุเกส ) งาน นี้ เกิดขึ้น ใน เดือนกันยายน ทุก ปี จํานวนผู้เข้าร่วมประชุมเพิ่มขึ้นจาก 30,000 ถึง 600,000 คนในปี 2014 เป็นที่ชุมนุมของภัตตาคาร ผู้ผลิตอาหาร พนักงานขนส่ง เชฟ ผู้ผลิตถนน และสถาบันทําอาหาร นับสิบวันเพื่อฉลองอาหารที่ดีเลิศ

นับตั้งแต่ปี 2554 เป็นต้นมา ภัตตาคารไลม่าหลายแห่ง ได้รับการยกย่องว่าเป็นร้านอาหารที่ดีที่สุดในโลก 50 แห่ง

ในปี 2559 ทางศูนย์ได้รับรางวัลหมายเลข 4 (เชฟ เวอร์จิลิโอ มาร์ติเนส และเพีย ลีออน) บริษัทไมโดได้รับรางวัลหมายเลข 13 (เชฟ มิตซูฮารุ สึมูระ) และกัสตันเป็นผู้ได้รับรางวัลหมายเลข 30 (ดิเอโก มูญอซ และพ่อครัวคาสตัน อคูริโอ) นอกจาก นี้ ศูนย์ กลาง ก็ มี ชื่อ ว่า ร้าน อาหาร หมายเลข 1 ใน ราย ชื่อ ร้าน อาหาร ที่ ดี ที่สุด ใน ลาตินอเมริกา ใน ปี 2015 จากร้านอาหารที่ดีที่สุด 50 แห่งในลาตินอเมริกา เราพบว่า: #1, แอสทริด และ กาสตัน #3, #5, ลา มาร์ #12, มาลาบาร์ #20, ฟีสตา #31, ออสโซ คาร์นิเคเรีย อี ซาลูเมเรีย #34, ลา พิแคนเทเรีย #36 และ ราฟาเอล #50 ภัตตาคาร เหล่า นี้ หลอม ความ คิด จาก ทั่ว ทั้ง ประเทศ และ โลก

กาแฟ และ ช็อกโกแลต เปรู ก็ ได้รับ รางวัล ระดับ นานาชาติ เช่น กัน

ลิมาเป็นเมืองเปรูที่มีความหลากหลายมากที่สุด และที่ที่อาหารต่าง ๆ ที่แสดงถึงอาหารอเมริกาใต้สามารถพบได้

เซวิเช่ เป็น จาน ประจํา ชาติ ของ เปรู และ ทํา มา จาก เกลือ กระเทียม หัวหอม เปรู เปเปเปรซู ร้อน และ ปลาดิบ ที่ ได้ มา เป็น ปูนขาว ใน เปรู ตอน เหนือ ของ เปรู เรา สามารถ หา เซวิเช หอยนางรม สี ดํา ซีวิเช ผสม กัน ของ อาหาร ทะเล ปู และ กุ้ง เซวิเช ใน แอนดีส เรา ก็ สามารถ หา เซวิเช และ ซีวิเช ไก่ ได้

กีฬา

เมือง นี้ มี สนาม กีฬา สําหรับ กีฬา ฟุตบอล กอล์ฟ วอลเลย์บอล และ บาสเก็ตบอล ใน สโมสร เอกชน กีฬา ที่ มี คน ชอบ ใน ลิเมโนส คือ ฟรอนตัน กีฬา แข่ง คล้าย กับ สควอช ประดิษฐ์ ขึ้น ใน ลิมา เมือง นี้ เป็น บ้าน ของ สาย กอล์ฟ ระดับ นานาชาติ 7 แห่ง การ ขี่ ม้า เป็น ที่ นิยม ใน ลิมา ด้วย สโมสร เอกชน และ สนาม แข่ง แข่ง ม้า ฮิโปโดรโม เดอ มอน เทอริโค กีฬา ที่ ได้รับ ความ นิยม สูงสุด ใน ลิม่า คือ ฟุตบอล ที่ มี ทีม มือ อาชีพ ทํา งาน ใน เมือง

• พลาซา เด โทรอส เดอ อาโค พลาซา ถูก จัด เป็น อนุสาวรีย์ แห่ง ชาติ ทาง ประวัติศาสตร์ มัน เป็น การ แทรง กลม ที่ เก่าแก่ ที่สุด ใน อเมริกา

• สนามกีฬาแห่งชาติของเปรูในปัจจุบันคือ 40,000 ที่นั่งตามที่ได้ระบุไว้โดยสหพันธ์ฟุตบอลเปรู

• สนาม กีฬา โมนูเมนตัล "ยู " เป็น สนาม ฟุตบอล ที่ มี ความจุ สูง ที่สุด ใน อเมริกา ใต้ และ เป็น สนาม ฟุตบอล ที่ ใหญ่ ที่สุด ใน โลก

• สโมสรกอล์ฟลิมา (อําเภอซานอิสิโดร)

• แคมโป เดอ มาร์ต เป็น สวน สาธารณะ ที่ ใหญ่ ที่สุด แห่ง หนึ่ง ใน เขต มหานคร ใน ลิมา

ดินแดนแห่งประวัติศาสตร์พลาซ่า เดอ โทรอส เดอ อาโค ตั้งอยู่ในเขตริแม็ค ไม่กี่นาทีจากพลาซ่า เดอ อาร์มาส มีการต่อสู้ประจําปี ฤดูนี้เริ่มจากปลายเดือนตุลาคมถึงเดือนธันวาคม

ไลม่าเป็นเจ้าภาพของแพนอเมริกันเกมส์ 2019

131 การประชุม IOC ที่ ลิมา การพบปะกันครั้งนั้นที่กรุงปารีสได้เลือกให้เป็นเจ้าภาพโอลิมปิกฤดูร้อน 2024 และนครลอสแอนเจลิส ซึ่งได้รับเลือกให้เป็นเจ้าภาพโอลิมปิกฤดูร้อน 2028

ลิมาจะมีสนามแข่งขันฟุตบอลโลกเยาวชนอายุไม่เกิน 17 ปี 2019

ดาวน์ทาวน์ลิมา
นอร์เทิร์นลิมา
เซาเทิร์น ลิมา
อีสเทิร์นลิมา

ลิม่าประกอบด้วยเขตที่มีประชากรหนาแน่นเป็น 31 เขต แต่ละแห่งมุ่งหน้าไปยังนายกเทศมนตรีท้องถิ่น และนายกเทศมนตรีแห่งลิม่า ผู้ซึ่งมีอํานาจขยายไปถึงเขตเหล่านี้และเขตรอบนอกของจังหวัดลิมา 12 เขต

ศูนย์ประวัติศาสตร์ของเมืองแห่งนี้ตั้งอยู่ในเขตเซอร์คาโดเดอลิมา ซึ่งรู้จักกันในท้องถิ่นว่าเป็นลิมา หรือชื่อ "เอลเซนโทร" ("ศูนย์กลาง") บ้านแห่งนี้เป็นที่พํานักของส่วนใหญ่ ของอดีตอาณานิคม ทําเนียบประธานาธิบดี (สเปน) ปาลาซิโอ เดอ โกเบียร์โน), เขตมหานครและ (สเปน: Consejo Contal metropolitano de Lima), Chinatown และโรงแรมหลายแห่ง, การปฏิบัติการและการปิดกิจการบางอย่าง ซึ่งจัดให้กับชนชั้นนําของประเทศและนานาชาติ

เขต อัป เซล ซาน ไอ ซิโดร คือ ศูนย์ การ เงิน ของ เมือง มัน เป็น บ้าน ของ นัก การเมือง และ คน มี ชื่อเสียง ซาน อิส ดิโร มี สวน สาธารณะ รวม ทั้ง ปาร์ ค เอล โอลิวาร์ ซึ่ง เป็น บ้าน ของ ต้น มะกอก ที่ นํา เข้า จาก สเปน ใน ช่วง ศตวรรษ ที่ 17 ไลม่า กอล์ฟ คลับ สโมสรกอล์ฟที่มีชื่อเสียง ตั้งอยู่ในเขต

อีก เขต หนึ่ง ที่ เพิ่ม ขึ้น เป็น มิราฟลอเรส ซึ่ง มี โรงแรม หรู ร้าน ค้า และ ร้าน อาหาร มิราฟลอเรสมีสวนสาธารณะและพื้นที่สีเขียว มากกว่าเขตอื่นๆ ลาร์คาร์ ศูนย์การค้าและศูนย์บันเทิงแห่งหนึ่งที่สร้างบนหน้าผาที่มองข้ามมหาสมุทรแปซิฟิก มีบาร์ คลับเต้นซ์ คลับ โรงภาพยนตร์ ร้านกาแฟ ร้าน ช่อดช็อป และห้องแสดงสินค้า ตั้งอยู่ในเขตนี้ด้วย กลาง คืน คืน หรรษา ช้อปปิ้ง และ ศูนย์ ความ บันเทิง รอบ ๆ ปาร์ ค เคนเนดี้ ซึ่ง เป็น สวน สาธารณะ ใจกลาง มิราฟ ลอเรส

ลา โมลินา ซาน บอร์จา ซานติอาโก เดอ เซอร์โก้ - บ้านของสถานทูตอเมริกันและสโมสรพิเศษในโปโลลิม่า - เป็นอีกสามเขตที่ร่ํารวย เขตชนชั้นกลางในลิมาคือ เฮซุส มาเรีย ลินซ์ มักดาเลนา เดล มาร์ ปูเอโบล ลิเบร ซานมิเกลและบาร์รันโก

เขตที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดตั้งอยู่ใน ทางตอนเหนือและใต้ของลิมา ที่ซึ่งชานเมืองเริ่มตั้งอยู่ (สเปน) โคโน นอร์เต และ โคโน เซอร์ ตามลําดับ) ส่วนใหญ่แล้วประกอบด้วยผู้อพยพชาวแอนดีนที่เดินทางมาถึงในช่วงกลางและปลายศตวรรษที่ 20 เพื่อแสวงหาชีวิตและโอกาสทางเศรษฐกิจที่ดีขึ้น หรือเป็นผู้ลี้ภัยจากความขัดแย้งภายในประเทศกับเส้นทางไชน์นิ่งในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 และช่วงต้นของทศวรรษที่ 1990 ในกรณีของโคโน นอร์เต (ปัจจุบันเรียกว่า ลิมา นอร์ท) ห้างสรรพสินค้าต่างๆ เช่น เมกาปลาซาและรอยัลพลาซา ถูกสร้างในเขตอินดีเพนเดนเซีย ตามแนวชายแดนที่ติดกับเขตลอส โอลิโวส (บริเวณที่อยู่อาศัยมากที่สุดในตอนเหนือ) ผู้อาศัยส่วนใหญ่อยู่ชนชั้นกลางหรือต่ํา

บาร์รันโค ซึ่งอยู่ชายแดนมิราฟลอเรสของมหาสมุทรแปซิฟิกคือเขตโบฮีเมียของเมือง บ้านหรือบ้านของนักเขียนและผู้มีสติปัญญา รวมทั้งมาริโอ วาร์กาส โลซา ชาบูกา กรันดา และอัลเฟรโด ไบรซ์ เอเชนิก เขตนี้มีภัตตาคาร สนามดนตรีชื่อ "เปญญา" ซึ่งประกอบด้วยดนตรีพื้นบ้านตามแบบเดิมของเปรูตามชายฝั่ง (ในภาษาสเปน "musica criolla") และถ้วยแบบวิกตอเรียน พร้อมกับมิราฟลอเรส มันเป็นบ้าน สําหรับฉากคืนชีวิตต่างชาติ

มุมมองของศูนย์วัฒนธรรมแห่งมหาวิทยาลัยแห่งชาติซานมาร์กอส ทางด้านซ้ายของซานมาร์กอส ตั้งอยู่ที่สวนสาธารณะแห่งมหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนาฬิกาและอนุสรณ์สถานอันรุ่งโรจน์ของซานมาร์กอส; ด้านขวาของโคโลเนียล คาโซน่า เดอ ซาน มาร์กอส

บ้าน สู่ มหาวิทยาลัย สถาบัน และ โรง เรียน ไลมา มี สถาบัน ที่ มี การ รวม ตัว สูง ที่สุด ของ สถาบัน ที่ มี การ เรียนรู้ สูง ขึ้น ใน ทวีป ลิม่า เป็น บ้าน ของ สถาบัน การ เรียนรู้ ที่ เก่าแก่ ที่สุด ต่อเนื่อง ใน โลก ใหม่ มหาวิทยาลัย แห่ง ชาติ ซาน มาร์กอส ซึ่ง ก่อตั้ง ขึ้น ใน ปี 1551

Universidad Nacional de Ingenieria (UNI) ก่อตั้งขึ้นในปี 2419 โดย เอ็ดเวิร์ด ฮาบิช วิศวกรชาวโปแลนด์ และเป็นโรงเรียนวิศวกรรมที่สําคัญที่สุดของประเทศ คณะรัฐบาลอื่น ๆ เสนอการสอนและการวิจัย เช่น สหพันธ์ยูนิเวอร์ไซแดด นาซิอองนัล ฟิเดริโก วิลลาเรอัล (ใหญ่เป็นอันดับสอง) ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยยูนิเวอร์ซิแดด นาซิอองนาคาเรีย ลา โมลินา (ซึ่งอดีตประธานาธิบดีอัลเบอร์โต ฟูคีโมรีเคยสอนมาแล้ว) และมหาวิทยาลัยคัลลาโอแห่งชาติ

มหาวิทยาลัย เปรู คาทอลิก แห่ง ปี 1917 เป็น มหาวิทยาลัย เอกชน ที่ เก่าแก่ ที่สุด สถาบันเอกชนอื่นๆ รวมถึง Universiad del Pacifico, Universiad ESAN, Universiad de Lima, Universiad de San Martinizad de Porres, Universiad Peruana Peruana Eunicadad San Un San Unulada San San Un Un San Un Un Unicada Un Sanda Un Un Sanda Un Un Un Unicada Un Un S Un Unicada Sandada A Sanda A Un Un Un Un Un Un A Un Un Un Un Un Un Un Un Un Un ยูนิเวอร์ซิแดด ริคาร์โด้ พัลมา

เมือง นี้ มี โรง เรียน ประถม และ มัธยม รวม ทั้ง 8 , 047 แห่ง ทั้ง โรง เรียน รัฐ และ ภาค เอกชน ซึ่ง ให้ การศึกษา นัก เรียน มาก กว่า 1 . 5 ล้าน คน จํานวนโรงเรียนเอกชนมากกว่าโรงเรียนของรัฐ (6,242 ต่อ 1,805) ในขณะที่ขนาดเฉลี่ยของโรงเรียนเอกชนคือ 100 สําหรับโรงเรียนประถมศึกษาและมัธยมศึกษา 130 โรง เรียน สาธารณะ โดย เฉลี่ย 400 คน ใน โรง เรียน ประถม 500 คน

อีดิฟิซิโอ มินิสเตริโอ เด อีกาซิออน (กระทรวงศึกษาธิการ), ซาน บอร์จา

ลิม่ามีคะแนนสูงสุดของประเทศ ในโรงเรียนมัธยมและโรงเรียนก่อนวัยเรียน 86.1% ของนักเรียนวัยมัธยม อยู่ในโรงเรียน เทียบกับค่าเฉลี่ยของประเทศ 80.7% ในช่วงวัยเด็กต้นๆ ระดับการลงทะเบียนในลิม่าคือ 84.7% ในขณะที่ค่าเฉลี่ยระดับชาติคือ 74.5% การลงทะเบียนในวัยเด็กเริ่มแรกได้รับการปรับปรุงขึ้น 12.1% นับตั้งแต่ปี 2005 ในโรงเรียนประถม การลงทะเบียนในลิม่าคือ 90.7% ในขณะที่ค่าเฉลี่ยระดับชาติสําหรับระดับนี้คือ 92.9%

อัตรา การ ลาออกจาก รถ ใน ลิม่า ต่ํา กว่า ค่า เฉลี่ย ของ ประเทศ ยกเว้น โรง เรียน ประถม ซึ่ง สูง กว่า ในไลม่า อัตรา การ ลด ลง ใน ระดับ ประถม 1 . 3 % และ 5 . 7 % ใน โรง เรียน มัธยม ใน ขณะ ที่ ค่า เฉลี่ย ของ ประเทศ คือ 1 . 2 % ใน ระดับ ประถม และ 8 . 3 % ใน โรง เรียน มัธยม

ใน เปรู นัก เรียน เกรด ที่ สอง และ สี่ ได้ ทดสอบ ชื่อ ว่า "Evaluation Censal de Estudiantes " (ECE) การทดสอบจะประเมินทักษะในการอ่านความเข้าใจและคณิตศาสตร์ คะแนนถูกจัดกลุ่มในสามระดับ: ระดับที่ 1 หมายถึงนักเรียนไม่สามารถตอบคําถามง่ายๆ ได้แม้แต่คําถามเดียว ระดับที่ 1 หมายความว่านักเรียนไม่บรรลุระดับที่คาดหวังไว้ในทักษะ แต่สามารถตอบสนองต่อคําถามง่ายๆได้ และ ระดับ 2 หมายถึง พวก เขา ทํา ได้ สําเร็จ และ เกิน ทักษะ ที่ คาด ไว้ ใน ระดับ เกรด ของ พวกเขา ในปี 2012 48.7% ของนักเรียนในลิมา ประสบความสําเร็จในระดับ 2 ในความเข้าใจในการอ่านเทียบกับ 45.3% ในปี 2554 ในทางคณิตศาสตร์ มีนักเรียนเพียง 19.3% เท่านั้นที่บรรลุผลระดับ 2 ด้วย 46.4% ในระดับ 1 และน้อยกว่าระดับ 1 ถึง 34.2% แม้ว่าผลลัพธ์คณิตศาสตร์จะต่ํากว่าสําหรับการอ่าน แต่ในสองหัวข้อเรื่องนั้นประสิทธิภาพที่เพิ่มขึ้นในปี 2555-2554 เมือง นี้ มี ประสิทธิภาพ ดี กว่า ค่า เฉลี่ย ของ ประเทศ ใน สอง สาขา วิชา

ระบบการศึกษาในลิมาได้รับการจัดระเบียบภายใต้อํานาจของ "Directional De Education (DRE) de Lima Metropolitana" ซึ่งแบ่งออกเป็น 7 ทิศทางย่อย หรือ "UGEL" (Unidad de Educativa Local): UGEL 01 (ซานฮวน เด มิราฟลอเรส, วิลลา มาเรีย เดล ทริอันโฟ, วิลลาเอลซัลวาดอร์, ปาชาคาแมค, ซานบาร์โตโล, ปุนตา เฮอร์โมซา, ปูคูซานา, ซานตามาเรียและชิลกา), อุเกล 02 (ริมา, โล, อินเดเนีย, ริเก และซานมาร์ (เซร์คาโด, ลินเซ, บริญญา, ปูเอบโล ลิเบร, ซานมิเกล, มักดาเลนา, พระเยซูมาเรีย, ลา วิกตอเรีย และ ซาน อิซิโดร), อุเฌล 04 (Comas, Carabayllo, Puenta Rosa and Ancon), UGEL 0506 ยูริกานโชซิกา, วิทาร์ต, ลา โมลินา, ซิเอเนกวิลลาและชาคาโย) และยูเจล 07 (ซาน บอร์จา, ซาน ลุยส์, ซูร์โก, เซอร์คิลโล, มิราฟลอเรส, บาร์รันโกและชิโลส)

UGELes ที่มีผลลัพธ์สูงสุดใน ECE 2012 คือ UGEL 07 และ 03 ทั้งในการอ่านความเข้าใจและคณิตศาสตร์ UGEL 07 มีนักศึกษา 60.8% ที่เรียนรู้ระดับ 2 ในการอ่านความเข้าใจและนักเรียน 28.6% บรรลุระดับ 2 ในคณิตศาสตร์ UGEL 03 มีนักศึกษาระดับ 58.5% ที่เรียนถึงระดับ 2 ในความเข้าใจในการอ่านและนักเรียน 24.9% ที่เรียนคณิตศาสตร์ระดับ 2 ยูเกิล ที่ ไหล ต่ํา ที่สุด คือ ยูเจล 01 , 04 และ 05

23% ของผู้ชายเรียนจบการศึกษาในลิมา เทียบกับผู้หญิง 20% นอกจากนี้ 16.2% ของชาย ได้สําเร็จการศึกษาระดับอุดมศึกษา 16.2% พร้อมกับผู้หญิง 17% ปี เฉลี่ย ของ การ ศึกษา ใน เมือง คือ 11 . 1 ปี (11 . 4 สําหรับ ผู้ ชาย และ 10 . 9 สําหรับ ผู้หญิง)

แอร์

ท่าอากาศยานนานาชาติฮอร์เค ชาเวซ

ลิม่าได้รับใช้สนามบินนานาชาติจอร์จ ชาเวซ ซึ่งตั้งอยู่ที่คัลลาโอ (LIM) นี่เป็นท่าอากาศยานที่ใหญ่ที่สุดของประเทศ ที่มีผู้โดยสารทั้งในประเทศและต่างประเทศเป็นจํานวนมากที่สุด มัน เป็น ศูนย์กลาง ที่ ใหญ่ ที่สุด เป็น สี่ ใน เครือข่าย อากาศ ละตินอเมริกา ลิมามีท่าอากาศยานอีกห้าแห่ง: ฐานทัพอากาศลาสปัลมาส ท่าอากาศยานโคลลีกและรันเวย์ในซานตามาริอาเดลมาร์ ซานบาร์โตโลและชิลกา

ถนน

ลิม่าเป็นป้ายสําคัญ บนทางหลวงแพนอเมริกัน เนื่องจากตําแหน่งของมันที่ชายฝั่งตอนกลางของประเทศ ไลม่าจึงเป็นจุดเชื่อมต่อที่สําคัญในระบบทางหลวงของเปรู ทางหลวงสามสาย เริ่มจากลิม่า

• ทางหลวงสายนี้ทางตอนเหนือของปานามาขยายระยะทางได้มากกว่า 1,330 กิโลเมตร (830 ไมล์) ไปยังพรมแดนที่มีเอกวาดอร์เชื่อมต่อพื้นที่ทางตอนเหนือและครอบคลุมเมืองใหญ่ ๆ ตามชายฝั่งของเปรูทางตอนเหนือ
• ทางหลวงสายกลาง (สเปน: แคร์เรเทร่า เซ็นทรัล) เชื่อมต่อเขตตะวันออก กับเมืองในตอนกลางของเปรู ทางหลวงนี้มีขนาดกว้างถึง 860 กิโลเมตร (530 ไมล์) พร้อมกับสถานีปลายทางในเมืองปูคัลปาใกล้ประเทศบราซิล
• ทาง หลวง สาย ใต้ ของ ปานามา เชื่อมต่อ เขต ใต้ และ เขต ใต้ ของ ชาย ฝั่ง ใต้ ทางหลวงนี้ขยายออกไป 1,450 กิโลเมตร (900 ไมล์) ถึงชายแดนชิลี

เมืองนี้มีรถบัสขนาดใหญ่ อยู่ถัดจากห้างพลาซ่า นอร์ท สถานี รถ ประจํา ทาง นี้ คือ จุด ที่ ออกไป และ ไป ถึง จุด หมาย ของ ประเทศ และ ระหว่าง ประเทศ สถานี รถ ประจํา ทาง อื่น ๆ บริการ บริษัท รถ ประจํา ทาง รอบ เมือง นอกจากนี้ สถานีรถโดยสารอย่างไม่เป็นทางการ ตั้งอยู่ทางใต้ กลางและเหนือของเมือง

การเดินเรือ

ท่าเรือคัลลาโอ

ลิม่าใกล้เคียงกับท่าเรือของ คัลลาโอ ให้คัลลาโอทําหน้าที่เป็นท่าเรือใหญ่ของมหานคร และเป็นเมืองลาตินอเมริกาที่ใหญ่ที่สุด Calao เป็นเจ้าภาพการขนส่งทางทะเลเกือบทั้งหมด สําหรับเขตมหานคร ท่าเรือเล็กในลูริน เป็นร้านขายน้ํามัน เนื่องจากโรงกลั่นน้ํามันใกล้เคียง การขนส่งทางทะเลภายในเมืองลิม่า ค่อนข้างไม่มีนัยสําคัญ เมื่อเทียบกับเรือคัลลาโอ

รถไฟ

ลิมาเกี่ยวข้องกับดินแดนอันดีตอนกลางของเฟอร์โรคาริล แอนดิโนตอนกลาง ซึ่งบริหารจากลิมา ผ่านแผนกของจูนิน ฮวนกาเวลิกา ปาสโก และฮัวนูโก เมือง ใหญ่ ๆ ตาม แนว นี้ ได้แก่ ฮวงกาโย ลา โอรยา ฮัวคาเวลิกา และ เคอร์โร เดอ ปาสโก สายที่ปิดอีกสายจากลิม่า... .............................................................................................................................................................................................................................................. มีการวางแผนให้บริการรถไฟสาธารณะ สําหรับไลม่า เป็นส่วนหนึ่งของโครงการ Tren de la Costa ขนาดใหญ่

สาธารณะ

ซิสเตมา อินทิกราโด เดอ ทรานสปอร์เต บัส ซิสเต็ม ในอาเรกีปา อเวนิว (รูท 301)

เครือข่ายถนนของลิม่า ส่วนใหญ่อยู่บนถนนที่แบ่งออกเป็นกลุ่มใหญ่ มากกว่าถนนฟรีเวย์ ลิมาดําเนินงานเครือข่ายอิสระเก้าทาง คือ เวีย ปาเซโอ เดอ ลา รีพับลิกา ผ่านทาง Expressa Javier Prado, Via Exprama Grau, Panamericana Sur, Carretera Central, Via Callao, Autopista Chillon Trapiche และออโร Ra Pria

จากการสํารวจปี 2555 ประชากรส่วนใหญ่จะใช้การขนส่งสาธารณะหรือการขนส่งแบบรวม (75.6%) ในขณะที่ 12.3% ใช้รถ แท็กซี่ หรือรถจักรยานยนต์

ระบบ ขนส่ง ใน เมือง ประกอบ ด้วย เส้นทาง ขนส่ง มวลชน กว่า 300 เส้น ที่ ใช้ ใน รถเมล์ ไมโคร บัส และ รถ ไฟ

แท็กซี่ส่วนใหญ่เป็นคนไม่มีข้อมูลและไม่ได้คิดค่าบริการตามปริมาณข้อมูล มัน ราคา ถูก แต่ มี นิสัย ขับ รถ ที่ แย่ แฟร์ตกลงไว้ก่อน ผู้โดยสารจะขึ้นแท็กซี่ ขนาด ของ รถ แทกซี่ แตกต่าง กัน จาก ขนาด เล็ก ๆ สี่ ประตู ต่อ กัน เป็น รถ แวน ขนาด ใหญ่ พวก เขา คิด บัญชี สําหรับ ส่วน ใหญ่ ของ หุ้น รถยนต์ ใน หลาย กรณี รถ พวก นี้ เป็น แค่ รถ ส่วน ตัว ที่ มี สติกเกอร์ แท็กซี่ ติด กับ กระจก รถ นอกจากนี้ หลายบริษัทยังให้บริการแท็กซี่ในการโทรด้วย

ระบบบัสที่สมบูรณ์แบบของคอร์รีดอร์

Sistema Integrado de Transporte (ซึ่งหมายถึงระบบขนส่งแบบเบ็ดเสร็จ) เป็นระบบบัสที่พัฒนาขึ้นโดยรัฐบาลท้องถิ่นเพื่อจัดระเบียบระบบเส้นทางปัจจุบันใหม่ซึ่งกลายเป็นความยุ่งเหยิง เป้าหมายหลักประการหนึ่งของการนั่งคือการลดจํานวนเส้นทางในเมือง การต่ออายุกองรถโดยสารที่บริษัทเอกชนหลายแห่งเปิดให้บริการอยู่ในขณะนี้ และลด (และในที่สุดก็จะเปลี่ยนเป็นระบบที่ "รวมกัน" มากที่สุดในเมือง

ณ เดือนกรกฎาคม 2020 การนั่งทํางาน 16 เส้นทางปัจจุบัน: SAN MARTIN DE PORRES - SURCO (107) ATE - SAN MIGUEL (201, 202,206 และ 209), RIMAC - SURCO (301,302,303 และ 306), SAN JUAN DE LIGANCHO - MAGENA (404,405,409,412) และดาวน์ทาวน์ลิมา - SAN MIGUEL(508)

โคเคทีฟอส

Colectios render express service บนถนนใหญ่บางสาย สารคัลเทคโนโลส ส่งสัญญาณถึงจุดหมายปลายทาง ด้วยป้ายบนกระจกหน้ารถ เส้นทางของพวกเขาไม่ได้รับการเผยแพร่โดยทั่วไป แต่เป็นที่เข้าใจได้โดยผู้ใช้ประจํา ต้นทุนโดยทั่วไปสูงกว่าการขนส่งสาธารณะ อย่างไรก็ตาม คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าจะครอบคลุมระยะทางที่กว้างกว่า ด้วยความเร็วที่มากกว่าเนื่องจากไม่มีจุดหยุด บริการนี้ไม่เป็นทางการและไม่ถูกต้อง บาง คน ใน เขต รอบ ๆ ใช้ ชื่อ " แมททิกซี่ " ใน ระยะ สั้น

ระบบขนส่งมวลชนมหานคร

เอล เมโทรโปลิ

ระบบขนส่งมวลชนมหานครหรือเอลเมโทรโปลิโตโนเป็นระบบอินทิเกรตแบบใหม่ ซึ่งประกอบด้วยเครือข่ายของรถบัสที่ทํางานในเส้นทางเดินรถโดยสารพิเศษภายใต้ระบบขนส่งมวลชน (BST) เป้าหมายคือเพื่อลดเวลาการเดินทางของผู้โดยสาร ปกป้องสภาพแวดล้อม ให้ความปลอดภัยและคุณภาพโดยรวมของบริการ เมโทรโปลิตาโน ถูก ประหาร ชีวิต ด้วย เงิน ทุน จาก เมือง ลิมา และ การ เงิน ทุน จาก ธนาคาร เพื่อ การพัฒนา ระหว่าง อเมริกา และ ธนาคาร โลก การ เมโตรโปลิ ทานา เป็น ระบบ ของ บีอาร์ที แรก ที่ ใช้ ก๊าซ ธรรมชาติ เพื่อ ที่จะ ช่วย ลด มลพิษ ทาง อากาศ ระบบนี้จะเชื่อมโยง ประเด็นหลักของเขตเมโทรโพลิตัน ลิม่า ระยะแรกของโครงการนี้มีเส้น 33 กิโลเมตร (21 ไมล์) ถึงคอริลโล (ใต้) มัน เริ่ม การ ทํา งาน เชิง พาณิชย์ เมื่อ วัน ที่ 28 กรกฎาคม 2010 นับตั้งแต่ปี 2557 เป็นต้นมา สภาลิมาได้ดําเนินการด้าน "Sistema Integrado de Transporte Urbano" (ระบบขนส่งแบบบูรณาการในเมือง) ซึ่งประกอบด้วยรถเมล์เหนือจังหวัดอาวีนิดา อาเรกีปา ภายใน ปี 2012 ระบบ เมโทรโปลิ โต นับ รถเมล์ 244 คัน ใน เส้นทาง กลาง และ รถเมล์ 179 คัน ใน เส้นทาง การ ป้อน อาหาร วันทํางานใช้ผู้โดยสารเฉลี่ย 437,148 คน การใช้งานเพิ่มขึ้นนับตั้งแต่ปี 2011 28.2% ในวันทํางาน 29.1% สําหรับวันเสาร์และ 33.3% สําหรับวันอาทิตย์

รถไฟใต้ดินลิม่า

เมโทร

รถไฟใต้ดินลิม่ามีสถานีผู้โดยสารอยู่ 26 สถานี อยู่ในระยะเฉลี่ย 1.2 กม. (0.7 ไมล์) มันเริ่มต้นที่สวนอุตสาหกรรมแห่งวิลลา เอลซัลวาดอร์ ทางตอนใต้ของเมือง สืบต่อไปยัง เอวี ปาชากูเทค ในวิลลา มาเรีย เดล ทริอุนโฟ และจากนั้นก็ เอฟ ลอส เฮโรส ในซานฮวน เด มิราฟลอเรส หลัง จาก นั้น มัน ก็ ยังคง ดําเนิน ต่อ ไป ผ่าน ทาง Av Tomas Marsano ใน Surco เพื่อ ไป ถึง Ov ลอส คาบิโตส ถึง เอฟ อาวิเอซีคอน แล้วข้ามแม่น้ําริแม็คไปจนเสร็จสิ้น หลังจากนั้นเกือบ 35 กม. (22 มิลิ) ทางตะวันออกของเมืองซานฮวน เดอ ลูริกันโช ระบบ นี้ ทํา งาน บน รถไฟ 24 สาย แต่ละ สาย มี ตัว ต่อ 6 ตัว รถลากแต่ละคันมีความสามารถ ในการขนส่งคน 233 คน ระบบ เมโทร เริ่ม ทํา งาน ใน เดือนธันวาคม 2555 และ ส่ง คน 78 , 224 คน โดย เฉลี่ย ใน แต่ละ วัน

ปัญหาอื่นๆเกี่ยวกับการขนส่ง

ถนนจามในฮาเวียร์ ปราโด

ไลม่ามีการจราจรติดขัดสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาสูงสุด 1 ล้าน ยานพาหนะ 397 พัน คัน ถูก ใช้ ใน ช่วง ท้าย ปี 2012 ภูมิภาคนี้มีรถ 65.3% ในประเทศ

กระทรวงเศรษฐกิจและการเงิน (MEF) เสนอแรงจูงใจทางเศรษฐกิจสําหรับเทศบาลเพื่อนําเส้นทางจักรยานไปใช้ตามอําเภอ เลนจักรยานบันเทิงสามารถพบได้ใน 39 เขต โปรเยคโต เอสเปเชียล เมโทรโปลิตาโน เดอ ทรานสปอร์ท โน โมโตริซาโด (PEMTNM) ประเมินว่ามีคนกว่าล้านคนครึ่งที่ใช้เลนจักรยานในปี 2555 เลนจักรยานวิ่งมา 71 กม. (44 ไมล์) พวก เขา ประมาณการ ว่า การ ใช้ เลนจักรยาน ทํา ให้ เกิด การ ปล่อย คาร์บอนไดออกไซด์ 526 ตัน ใน ปี 2555

เขต ซาน บอร์จา เป็น เขต แรก ที่ นํา โครงการ แบ่ง จักรยาน มา ใช้ เรียก ว่า ซาน บอร์ จา เอน บิซี โดยจัดหาจักรยานจํานวน 200 คันและสถานีจํานวนหกสถานีทั่วทั้งเขต (สองสถานีนั้นเชื่อมต่อกับเมโทร) ภายใน เดือนธันวาคม 2012 โครงการ นี้ มี ผู้ สมัคร สมาชิก 2 , 776 คน

สิ่งแวดล้อม

แอร์

ไลม่าต้องทรมานจากมลพิษทางอากาศ ฝุ่น ตะกอน มี อนุภาค ที่ เป็น ทึบ ที่ ปัก เป็น ฝุ่น บน พื้นผิว ที่ แตกต่าง กัน หรือ ลอย ผ่าน อากาศ อนุภาค ที่ ละเอียด เป็น อนุภาค ที่ อันตราย ที่สุด เมื่อ ได้ มา ซึ่ง ทําลาย ระบบ ทาง เดิน หายใจ ของ มนุษย์ ขีด จํากัด ของ อนุภาค เหล่า นี้ โดย องค์การ อนามัยโลก คือ 5 ตัน/กม 2 ต่อ เดือน ใน เดือนกุมภาพันธ์ 2014 ลิม่า บันทึก ค่า เฉลี่ย 15 . 2 ตัน/กม.2 สองเขตที่มีความเข้มข้นสูงสุดของฝุ่นตะกอนคือ เอล อกุสติโน (46.1 ตัน/กม2) และอินดีเพนเดนเซีย (25.5 ตัน/กม.2) ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557

ลิม่าสร้างป้ายโฆษณา ซึ่งทําหน้าที่เป็นเครื่องกรองอากาศ

น้ํา

ข้อจํากัด ที่ อนุญาต ได้ ของ ตะกั่ว ใน น้ํา ซัพพลาย คือ 0 . 05 มิลลิกรัม ต่อ ลิตร ตาม ข้อมูล ของ Norm ITINTEC ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2557 ความเข้มข้นของแร่ธาตุในโรงงานบําบัดน้ําของเซดาปาลคือเหล็ก 0.051 ตะกั่ว 0.005 แคดเมียม 0.0012 และอลูมิเนียม 0.0810 ค่าเหล่านี้เพิ่มขึ้น 15.9% และ 33.3% ในเหล็กและแคดเมียมเมื่อเดือนมกราคม 2556 และลดลง 16.7% และ 12.4% ในตะกั่วและอลูมิเนียม ค่าอยู่ภายในขีดจํากัดที่แนะนํา

ของเสีย

ปริมาณของเสียที่แข็งที่ผลิตต่อหัวในลิมาจะอยู่ที่ประมาณ 0.7 กิโลกรัม (2 ปอนด์) ต่อวัน ในปี 2555 ราษฎรแต่ละคนผลิตขยะแข็งขนาด 273.36 กิโลกรัม (603 ปอนด์) เขตเทศบาลจะเก็บขยะแข็งที่พวกเขาสร้างได้ประมาณ 67% ส่วน ที่ เหลือ ลงเอย ด้วย สถานที่ ที่ เต็ม ไป ด้วย ข้อมูล แม่น้ํา หรือ ทะเล เทศบาลสามแห่งรีไซเคิลขยะของพวกเขา 20% หรือมากกว่า

การเข้าถึงบริการพื้นฐาน

ในลิมา 93% ของครัวเรือน สามารถเข้าถึงแหล่งน้ําในบ้าน นอกจากนั้น 92% ของบ้าน เชื่อมต่อกับระบบระบายน้ําเสีย บ้าน 99.6% มีระบบไฟฟ้า แม้ว่า ครอบครัว ส่วน ใหญ่ จะ มี ระบบ น้ํา และ ระบาด น้ํา เสีย แต่ บาง คน ก็ มี เวลา เพียง ไม่ กี่ ชั่วโมง ต่อ วัน

ความปลอดภัย

ซาน อิซิโดร ลิม่า จากข้างบน

การรับรู้ด้านความปลอดภัยอาจแตกต่างกันไปตามเขต ตัวอย่างเช่น San Isidro มีมุมมองที่ไม่ปลอดภัยต่ําที่สุด (21.4%) ในขณะที่ Rimac มีมุมมองที่ไร้ความมั่นคงสูงสุด (85%) ตามข้อมูลการสํารวจปี 2555 ห้าเขตที่มีการมองต่ําว่าขาดความมั่นคง คือ ซาน อิสซิโดร ซาน บอร์จา มิราฟลอเรส ลา โมลินา และ พระเยซูมาเรีย พื้นที่ที่มีการมองเห็นถึงความไม่มั่นคงสูงสุดคือ ริแมค, ซานฮวน เดอ มิราฟลอเรส, ลา วิคตอเรีย, โคมาส และ เอที

โดยรวมแล้ว 40% ของประชากรในลิม่า อายุ 15 ปี เป็นเหยื่ออาชญากรรม ประชากรที่อายุน้อยกว่า (อายุ 15 ถึง 29 ปี) มีอัตราการตกเป็นเหยื่อสูงสุด (47.9%) ในปี 2555 ประชาชนได้รายงานการขนถ่าย (47.9%): ในบ้านหรือที่ตั้ง (19.4%), การปล้นหรือการโจมตี (14.9%), ความก้าวร้าวของแก๊ง (5.7%), ในหมู่ประเทศอื่น ๆ ที่มีความถี่ที่น้อยกว่า เขตที่มีเหยื่อระดับสูงที่สุดคือ ริแมค, เอล อกุสติโน, วิลลา เอลซัลวาดอร์, ซานฮวน เด ลูริกานโช และ ลอส โอลิโวส เขตที่ปลอดภัยที่สุดตามระดับการตกเป็นเหยื่อคือ ลูริน ลูริกานโชซิกา ซาน บอร์จา มักดาลีนา และ ซูร์ควิลโล เขตเหล่านี้ไม่จําเป็นต้องสอดคล้องกับอําเภอที่มีความไม่มั่นคงสูงสุดหรือต่ําที่สุด

ใน ขณะ ที่ กอง กําลัง ตํารวจ ถูก ควบคุม และ ให้ ทุน ทุน ใน ประเทศ แต่ละ เขต ใน ลิมา มี โครงสร้าง การ ควบคุม ชุมชน ที่ เรียก ว่า เซเรนา ซโก จํานวนเจ้าหน้าที่และทรัพยากรของเซเรนาสโกอาจแตกต่างกันไปตามเขต ยก ตัวอย่างเช่น วิลลา มาเรีย เดล ทริอุนโฟ มี ประชากร 5 , 785 คน ต่อ ทางการ 202 เขตในลิมามีอัตราส่วนสูงกว่าประชาชนจํานวน 1000 คนต่อเจ้าหน้าที่ของเซเรนาซโก ในขณะที่ 14 เขตมีอัตราส่วนต่ํากว่า 200 คนต่อคน รวมทั้งมีมิราฟลอเรส 119 และซานอิซิโดรด้วย 57 คน

ความพึงพอใจของเซเรนาสโกก็แตกต่างกันไปตามอําเภอ อัตราการพบความพึงพอใจสูงสุดได้ในซานไอซิโดร (88.3%), มิราฟลอเรส (81.6%), ซานบอร์จา (77%) และ Surco (75%) อัตราความพึงพอใจต่ําที่สุดสามารถพบได้ในวิลลา มาเรีย เดล ทริอุนโฟ (11%), ซานฮวน เดอ มิราฟลอเรส (14.8%), ริแมค (16.3%) และลา วิกตอเรีย (20%)

เมืองแฝด

ไลม่าผูกพันกับ: